Untitled - Stichting Papua Erfgoed

uiten, roerloos in de ochtendkoelte! Goeie morgen, heel mooie
wereld! Goeie morgen!
Voor het eerst tijdens zijn tournee had hij de overtuiging iets bereikt
te hebben. Kampong Punda was hem in vrede en vriendschap
tegemoet getreden. Kampong Punda, waar nimmer tevoren een
blanke geweest was...
Hij ging op zijn rug liggen, zijn armen onder zijn hoofd en schommelde
zachtjes heen en weer, nog wat na-soezend van de diepe
slaap, welke hem eindelijk de ontspanning had gebracht, die hij, na
de gebeurtenissen der afgelopen dagen, zo van node had.
Poesjie was al op.
Evert zag diens vlugge, donkere gestalte buiten voor de hut heen
en weer lopen, bedrijvig doende met koffiezetten. In een plotseling
verlangen vertroeteld te worden speelde hij een ogenblik met de
gedachte Poesjie zijn koffie „op bed" te laten brengen. Maar het
was te dwaas. Poesjie zou stom-verbaasd zijn en daarna angstig
vragen of toean ziek was geworden.
— In Kota Baroe zal ik er toch eens ernstig werk van gaan maken,
dat ik een huis krijg, dacht hij, terwijl hij zich uit zijn hangmat liet
zakken. — Als Heleen dan overkomt, kan zij mij 's morgens thee op
bed brengen ...
Hij begon hard te lachen.
„Met beschuitjes!" riep hij en toen hij naar buiten liep, maakte hij
er een liedje van. „Thee met beschuitjes! Thee met beschuitjes op
bed, op bed! O, wat is dat een pret, een pret!!"
Poesjie grinnikte om toean-controleur, die in zijn gestreepte pyama
een paar danspassen maakte en zich toen proestend en snuivend
begon te wassen.
De koffie was gloeiend en het strootje een welverdiende luxe, die
hij zich nu wel kon veroorloven, omdat hij het plan had nog een
dag in Punda te blijven, voor hij naar Waris zou terugkeren.
Na zijn ontbijt wandelde hij, omringd door uitbundig babbelende
174