Untitled - Stichting Papua Erfgoed

doppen vallen. Uit die klapperdoppen ontstonden de Punda-
Papoea's en de klapper was sindsdien een heilige vrucht, waarvan
men slechts mocht eten bij gelegenheid der dansfeesten, die tweeof
driemaal per jaar werden gehouden.
De kasbi en de kladi en de batates, die Evert bij de pepeda kreeg
aangeboden, hadden de Punda's zelf verbouwd in hun primitieve
kebons, die er echter beter verzorgd uitzagen dan in het onder bestuur
staande Waris. De Punda's hadden er namelijk een manshoge
borstwering omheen gebouwd als bescherming tegen de wilde
varkens, die in groten getale door de oetan zwierven.
Het was een overvloedig maal, dat de Punda's Evert Caldenhove,
toean-controleur uit Kota Baroe, met een hartveroverende blijdschap
voorzetten. Er was vlees van de casuaris, het varken en de
kroonduif. Er waren taaie bouten van de jaarvogel en de kakatoe
en zij schoven hem zelfs de ongeveer tien centimeter lange, gebrande
aardratten toe.
„Eet, blanke, eet!"
Maar Evert bedankte voor dit laatste gerecht, voorgevend meer
dan voldoende gegeten te hebben. Hij wreef met een verheerlijkt
gezicht over zijn buik, schudde zijn hoofd en klakte met zijn tong.
De Punda's klapten als blije kinderen in hun handen.
De blanke was verzadigd ...
IV
De volgende morgen ontwaakte Evert met een groot gevoel van
diepe tevredenheid. Zelfs de gedachte aan het conflict in Waine
was niet in staat zijn blijde stemming te bederven. Het was alsof er
een zorgeloze vacantiedag voor hem lag. Goeie morgen, Evert!
Lekker geslapen? Goeie morgen, schemer van de komende dag!
Goeie morgen, bamboe-wanden en atapdak! Goeie morgen, bomen
173