Untitled - Stichting Papua Erfgoed

zitten we binnen een maand middenin een enorme roof- en moordorgie.
Nee, als mijn pogingen tot verzoening geen succes hebben,
moeten we wel hardhandig optreden. Maar het is evengoed zuur
voor die van Waine.
Hij ging zitten en sloeg zijn dagrapport open.
— Maar als er een strafexpeditie van komt, moet Jaap dat maar opknappen,
dacht hij opstandig. — Ik heb me al meer dan genoeg uitgesloofd.
Het is zijn afdeling en ik ben niet meer dan een hulpievooruit.
Als hij niet komt opdagen, is het mij ook goed, dan moeten
ze in Kota Baroe maar zien hoe ze de zaak verder regelen. Ik ga
morgen naar Waine kijken of er met die kerels te praten valt. Méér
doe ik zeker niet. Enfin, ik zal Jaap een soeratje sturen, dan weet
hij tenminste wat er aan de hand is. Als hij nog één gram hersens
in zijn hoofd heeft, zit hij binnen twee weken hier.
Hij staarde naar de blanke bladzijden van het cahier, dat voor hem
lag en plotseling voelde hij een grote weerzin in zich opkomen.
— Ik ben het zat, dacht hij. — Meer dan zat. Ik moet iets gaan
doen, wat niets met mijn werk te maken heeft.
Hij glimlachte, ondanks alles. — Ik zou vanavond wel eens naar het
Concertgebouw kunnen gaan...
Bijna werkelijk zag hij het voor zich. De grote zaal, gevuld met
stille, aandachtige mensen, opgenomen in golven muziek, zwellend
•en dalend, hen optillend en meevoerend ver, ver buiten de enge
begrenzing van de vier zaalwanden. Hij hóórde de muziek en hij
neuriede haar zachtjes voor zich uit. De negende van Beethoven.
— Waarom de negende? vroeg hij zich af, maar toen hij met grote
stappen het posthuis uitliep naar buiten, zong hij zacht voor zich
heen: „Alle Menschen werden Brüder..."
Poesjie stond in de keuken te knoeien met een paar grote, bloederige
vleeshompen.
Evert bleef staan. „Wat heb je daar?" vroeg hij.
„Polisie Loeka heeft een babi en een casuaris in de oetan ge-
148