Untitled - Stichting Papua Erfgoed

and staken en vrouwen roofden. De bloedwraak mocht bijgelegd
zijn, de oude vechtersnatuur leefde op bij het horen van de slachting
in Waine. Menige oude man, bij wie de herinnering aan vroegere
tochten nog levend was, streek met zijn oude vingers nadenkend
langs de scherpe pijlpunten en schudde dan bedroefd het
hoofd...
Nee, zij zouden de schrijver van Waine niet wijzer maken. Als de
oorlog in Waine ter ore zou komen aan het Bestuur in Kota Baroe,
werd immers alles bedorven met een patrouille van de politie.
En Maiwe Aande schreef dagelijks zijn rapporten. Hij schreef met
grote, moeizame lettertekens iedere dag, dat er niets bijzonders te
melden viel. En op zekere dag voegde hij er aan toe, dat hij het
plan had naar het zuiden te trekken om in Waine, twee dagreizen
van Waris, een bestuurspost te vestigen.
Maiwe Aande was een ambitieus man ...
Hij vertrok met de korano van Waris en een groot aantal dragers
naar Waine. De zware hoedjan bemoeilijkte het lopen en zo bereikte
hij pas de derde morgen na zijn vertrek kampong Waine,
waar hij door een vijftigtal tot de tanden bewapende mannen, die
hun lichamen met de rood-zwarte kleuren van de oorlog beschilderd
hadden, werd opgewacht. Zij stonden voor hem, een
lange, zwijgende muur van mannen. Zij hielden hun boog in de
vuist geklemd, dikke pijlenbundels hingen aan hun zij.
De schrijver van Waine zag hierin niets bijzonders. Hij vermoedde,
dat de Papoea's van Waine via andere wegen van zijn komst op de
hoogte waren gebracht en het was in die streken de gewoonte, als
een vreemdeling zich in het gebied waagde, dat hij werd begroet
(als vijand of als vriend) door alle weerbare mannen uit de omgeving,
die naar de hoofdplaats kwamen.
De mannen van Waine zagen, dat de schrijver van Waris niet met
kwade bedoelingen gekomen was. Hij had weliswaar zes man
politie bij zich, die oude Japanse geweren droegen, waarvan de
13L