Untitled - Stichting Papua Erfgoed
Untitled - Stichting Papua Erfgoed
Untitled - Stichting Papua Erfgoed
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
De kakatoes vlogen gillend boven de vergaderplaats heen en weer.<br />
Kamponghonden huilden en jankten met lange, jammerende uithalen.<br />
De wind stak op en joeg gierend door de bomen, langs de<br />
hemel trokken pikzwarte wolken, torenend hoog het naderende<br />
onweer. Achter de bergen dreunde de donder...<br />
Zes mannen van Waine werden neergepijld. Zij lagen neer, de<br />
lichamen in een groteske kramp, middenin de sprong gevangen<br />
door de dood. Opengereten buiken met puilende ingewanden, half<br />
weggeschoten schedels, de hersenen klontend op het bloed van de<br />
gescalpeerde hoofdhuid. Zes mannen ...<br />
Toen klonk vanuit de oetan het woedende brullen van de mannen,<br />
die waren uitgestuurd om de verborgen sago op te halen en die nu<br />
door het bos renden om hun stamgenoten te helpen.<br />
Die van Epmi en Maisink hoorden het razende huilen der Waine-<br />
Papoea's snel naderen. Zij staakten het gevecht, bukten zich, grepen<br />
stukken brandend hout en wierpen die in de hutten. Daarna<br />
renden zij de oetan in. Zij zagen niet meer hoe het vuur langs de<br />
gaba-gaba omhoogkroop, hoe dikke, vettige rookwolken over de<br />
vergaderplaats walmden, hoe felle, hoge vlammen opschoten en de<br />
kampong van Waine in lichterlaaie zetten. Zij stormden voort, het<br />
brullen van de razende Waine-mannen als een vreselijke kreet om<br />
wraak in hun oren. Enkelen van hen waren gewond aan armen en<br />
benen. Afgebroken pijlen staken met de weerhaken in het vlees en<br />
het bloed stroomde uit de wonden. Zij voelden geen pijn. Zij<br />
waren bezeten van een wilde vreugde, de oermensen, die eindelijk<br />
zichzelf weergevonden hadden in de satanische wellust van moord<br />
en brandschatting.<br />
Zij liepen de hele nacht door het oerbos. Zij vertraagden hun passen<br />
niet, kenden geen vermoeidheid en vonden in het aardedonker<br />
met hun nachtogen een zekere weg tussen bomen en struiken, over<br />
luchtwortels en rotsen, langs berghellingen en door kolkende kali's.<br />
Het onweer barstte over hen los met ongebreidelde kracht. Bomen<br />
127