Untitled - Stichting Papua Erfgoed

More documents

Recommendations

Info

op de loer lag om hem te overrompelen. De meest alledaagse dingen eindigden bij hem dikwijls in hevige gebeurtenissen. Hij werd voorzichtig en trachtte tevoren te peilen of er in een bepaalde daad mogelijkheden voor emotionele belevenissen verborgen zaten. Het had geen zin dit te doen, want op de een of andere manier wist het avontuur hem toch weer te vangen. Zijn vader was opgetogen en zijn moeder bezorgd; hijzelf in het begin gealarmeerd, later berustend. Zo verkreeg hij de roep nergens voor terug te deinzen, hoewel hij in werkelijkheid gevecht op gevecht met zichzelf moest leveren om de situaties de baas te blijven. Na zijn gymnasiumtijd ging hij indologie studeren in Amsterdam, meer omdat zijn vader er geestdriftig voor was, dan hijzelf. Het was de eerste keer in zijn leven, dat hij bewust toegaf aan iets, waarvan hij tevoren wist, dat het het loerende avontuur een kans zou geven. Zelf was hij liever letteren gaan studeren. Deze studie had zijn belangstelling en hij geloofde er zich een rustiger bestaan mee te scheppen dan met indologie. De Meidagen van 1940 vielen als stenen in de vijver van zijn leven. Hij weigerde, uit solidariteit met zijn vrienden en studiegenoten, de studenten-verklaring te tekenen en dook onder bij een goede kennis van zijn vader, die een klein buiten ergens in Drente bewoonde. De bezetting was voor hem een openlijke uitdaging van het avontuur, maar hij keerde zich af en sleet zijn dagen met lezen en studeren. Totdat hij op een avond de dominee van het naburige dorp een vriendendienst meende te bewijzen, door hem te helpen een paar zware pakken kranten naar een boerderij in de buurt te brengen. Een half jaar later was hij op weg naar Engeland, dwars door België en Frankrijk; één lange tocht vol adembenemende belevenissen met de ruige muur der Pyreneeën als sluitstuk. Via Spanje naar Engeland. Een jaar later werd hij ingedeeld bij de jachtvliegers, die na een succesvolle strijd om Brittannië de eskaders bommenwerpers op hun dood- en verderfbrengende tochten naar Duitsland escorteerden. Na de be- 12
vrijding werd hij driemaal gedecoreerd en hij schaamde zich diep, omdat hij al die tijd bang was geweest, verschrikkelijk bang. Maar het avontuur was onafwendbaar.. . Na zijn demobilisatie hervatte hij met een zucht van verlichting zijn studie, vastbesloten deze zolang mogelijk te rekken. Indologie scheen met de onzekere toestanden in Indonesië een vrijbrief voor verdere emoties. Het lukte hem aardig dat lanterfanten, hoewel zijn vader het met lede ogen aanzag. Een zoon, die de eeuwige student ging uithangen, beviel hem niet. Hij trachtte Evert met alle mogelijke argumenten te bewegen wat meer haast achter zijn studie te zetten, maar de verwarde sfeer in het na-oorlogse Europa zette weinig kracht aan zijn woorden bij. Toen ontmoette Evert op een toneelvoorstelling, die de studenten ten bate van de kankerbestrijding hadden georganiseerd, Heleen Geraerds. Zij studeerde rechten. Zij was klein en tenger van postuur, donker van uiterlijk met grote, bruine ogen, een kleine, rode mond en een matbleke teint. Zij had iets kwijnends zoals een tere, kostbare orchidee. Zij was langzaam in haar bewegingen op een charmant-verveelde manier en zij sprak steeds op gedempte toon als deed een te hard geluid haar onzegbaar veel pijn. Zij kleedde zich met uiterste zorg en verfijnde smaak. De eerste ontmoeting met Heleen Geraerds ervoer Evert Caldenhove als een openbaring. Hij verliefde zich in het mysterie van het emotieloze, dat rond deze jonge vrouw waarde en hij werd bezield van een hartstochtelijk verlangen haar aan zich te binden. Haar gracieuze apathie was als een stil, peilloos diep meer, waarin hij zich wilde baden. Hij maakte haar het hof en na enkele maanden reeds vroeg hij haar zijn vrouw te willen worden. Zij accepteerde zijn aanzoek met dezelfde onverstoorbare rust als waarmee zij zich zijn attenties liet welgevallen. Hij stelde haar voor, zo spoedig mogelijk na de verloving te gaan trouwen. Hij wilde, dat zij beiden hun studies zouden afbreken en 13
Page 2 and 3: HANS VAN ASSUMBURG: TOURNEE Een boe
Page 4 and 5: HANS VAN ASSUMBURG TOURNEE G. F. CA
Page 7 and 8: EERSTE HOOFDSTUK I In het breed-uit
Page 9 and 10: Er was zeker zo'n moment geweest, d
Page 11: zij in verband met schoonzoons gebr
Page 15 and 16: toonde. Maar voor de rest was zijn
Page 17 and 18: gauw eens wat van je horen!" Toen w
Page 19 and 20: door het Zuidelijke District. Daar
Page 21 and 22: „Waar zijn de anderen?" De korano
Page 23 and 24: den herzien. Met zeven man begon je
Page 25 and 26: lopen met het gemak als wandelde hi
Page 27 and 28: terwijl hij verder liep, de kleine
Page 29 and 30: II I oen was er plotseling het wond
Page 31 and 32: pikzwarte, inlandse tabak in gedroo
Page 33 and 34: aandachtig. Haar fijne wenkbrauwen
Page 35 and 36: otten was verdwenen. Hij vertelde P
Page 37 and 38: palmbladeren, bewegend in de zachte
Page 39 and 40: De Papoea's zeiden, dat ze direct d
Page 41 and 42: Het was een verademing als het pad
Page 43 and 44: en, die zij in bamboe-kokers perste
Page 45 and 46: proces de krankzinnigheid slechts z
Page 47 and 48: DERDE HOOFDSTUK I Jivert liep de la
Page 49 and 50: weer drie korte slagen. Het doffe g
Page 51 and 52: zou gruwelijk eenzaam zijn, midden
Page 53 and 54: hoge bergwind, die er 's avonds woe
Page 55 and 56: Hij at zijn bord droge rijst en dro
Page 57 and 58: langs de wanden en over de vloer kr
Page 59 and 60: tegen de hoofdschuldige, het gouver
Page 61 and 62: voorgalerij van het posthuis te wac
Page 63 and 64:
dreven. De familie van het meisje b
Page 65 and 66:
VIERDE HOOFDSTUK I Van hoog uit de
Page 67 and 68:
nend als ballast voor zijn lichaam,
Page 69 and 70:
waren overdekt met getatoueerde fig
Page 71 and 72:
Met de galgenhumor, welke zieke men
Page 73 and 74:
„Er waaien niet zulke winden als
Page 75 and 76:
plafond. „Dominee had een bijzond
Page 77 and 78:
Met de drie dragers uit Wembi en de
Page 79 and 80:
voort? En wie baart de rijm van de
Page 81 and 82:
prauw ligt in het water. Ik kan nog
Page 83 and 84:
Voor hij weggleed in een nieuwe bew
Page 85 and 86:
De droom zonk weg. Hij was nu klaar
Page 87 and 88:
van hun bamboehutten. Magere scharm
Page 89 and 90:
ekommeren. Prachtig woord is dat ei
Page 91 and 92:
Pater Piet trok zijn wenkbrauwen op
Page 93 and 94:
voor stevige schoenen als de zijne.
Page 95 and 96:
De schelle, krijsende kreten van de
Page 97 and 98:
grijselijke maskers verborgen zaten
Page 99 and 100:
ZESDE HOOFDSTUK I X oen hij 's morg
Page 101 and 102:
als je niet halverwege in de oetan
Page 103 and 104:
Zodra de Papoea meer ontwikkeld is
Page 105 and 106:
zich tot water, zwaar en dik, dat g
Page 107 and 108:
daar nooit aan toe gekomen. Evert o
Page 109 and 110:
en beide zouden de rust en de zeker
Page 111 and 112:
achter hun muren mensen. Het was pr
Page 113 and 114:
lag een varken. Het nam in de halve
Page 115 and 116:
ambtenaar maakte in de droge, zakel
Page 117 and 118:
ZEVENDE HOOFDSTUK I „.... In Ment
Page 119 and 120:
ergens met een verre beschaving in
Page 121 and 122:
mensenleven meekonden. Tien dolken
Page 123 and 124:
stond, toen die van het Waris-gebie
Page 125 and 126:
Eindelijk stond een van de Waine-Pa
Page 127 and 128:
De kakatoes vlogen gillend boven de
Page 129 and 130:
Waine, tot zij bonsden van ondraagl
Page 131 and 132:
and staken en vrouwen roofden. De b
Page 133 and 134:
Bijlen, zoals de blanda's maken. Wa
Page 135 and 136:
hem verantwoordelijk stellen voor h
Page 137 and 138:
kerwari-huis zag, herinnerde hij zi
Page 139 and 140:
De polisie's, die het hachelijke va
Page 141 and 142:
ken. Hij bleef achter, verborgen in
Page 143 and 144:
ACHTSTE HOOFDSTUK I Jtlvert Caldenh
Page 145 and 146:
grote H's op een velletje papier. H
Page 147 and 148:
„Morgenochtend om zes uur zijn ju
Page 149 and 150:
schoten, toean," antwoordde de bedi
Page 151 and 152:
in gedachten gestaaaaaanü" En met
Page 153 and 154:
In het bivak riep hij de korano, de
Page 155 and 156:
„En wee je gebeente als één van
Page 157 and 158:
Hij zag wel, dat het een pijl was,
Page 159 and 160:
te zwijgen, maar hij wist, dat het
Page 161 and 162:
Hij legde zijn vulpen neer en las h
Page 163 and 164:
schuwe, doch zeker geen kwaadaardig
Page 165 and 166:
van twee saamgebonden stenen bijlen
Page 167 and 168:
— Het is paradoxaal, dacht Evert.
Page 169 and 170:
Zij zaten rond een vuurtje en toode
Page 171 and 172:
eide kanten door de as. Het was een
Page 173 and 174:
doppen vallen. Uit die klapperdoppe
Page 175 and 176:
mannen en schreeuwende kinderen, do
Page 177 and 178:
Suangi schreef: „Eet van deze sag
Page 179 and 180:
TIENDE HOOFDSTUK I Uit de oetan, be
Page 181 and 182:
hij er zich op verheugd, maar toen
Page 183 and 184:
„Goeie!" zei Evert dankbaar. „M
Page 185 and 186:
„Rustig!" mompelde hij, nerveus m
Page 187 and 188:
IV 1 ijdens het eten vertelde Evert
Page 189 and 190:
„Zou je dat denken?" vroeg Evert
Page 191 and 192:
uit Waine moesten zijn teruggekomen
Page 193 and 194:
hun succesvolle zending. Zij waren
Page 195 and 196:
had heimwee geklonken, gemaskeerd d
Page 197 and 198:
ELFDE HOOFDSTUK I jcvert Caldenhove
Page 199 and 200:
verwaarloosd. Da's beroerd, zul je
Page 201 and 202:
Als... Evert pakte het telegram op
Page 203 and 204:
lijk op een stoelleuning of zijn sc
Page 205 and 206:
dacht, dat die Papoea's er wel voor
Page 207 and 208:
Evert schudde zijn hoofd. „Neu...
show all

Untitled - Stichting Papua Erfgoed

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?