Download

Nicole Van Overstraeten
Halle
HALLE
van fl uïdum geen sprake
wij lopen hier moeiteloos op aarde,
onze voeten tuimelend, zachtjes in cadans.
gras is hobbeliger dan asfalt.
straten en pleinen bestaan,
zij zijn de ruimten waarin wij mateloos bewegen.
de wind beroert nauwelijks onze gestalte,
de lucht verlangt meer dan ooit naar de zoutigheid van de zee.
hier begint het inland.
zonneranken woekeren in ons hoofd,
kastanjebloesems bloeien.
de zomer dampt onderhuids,
pompoenoranje zwellend onze wangen.
herinneringen aan winter
vloeien doorheen onze aders, koelen ons hart,
dat vruchteloos verlangt naar het zingen.
wij zwijgen.
.
achter elke deur lonkt de wereld, de kleurige.
luidheid verkrampt elke poging
tot het afgooien van bewegingloosheid,
stilstaan wordt alsnog de gewoonte.
wij praten het witte en het vierkante aan elkaar,
reiken met onze hoofden hoog boven de wolken.
tegelijk spreiden wij ons, een transparante reuzentaart.
op het plein liggen wij,
een mantel van liefde, onnoemelijk breed
en verrukkelijk vlak. de koelte van steen
groeit gestadig in onze holten, blauwt onze huid.
onze punten stulpend,
verraderlijk en perpendiculair
66
opmaak_107.indd 66 13-08-2010 13:59:54

HALLE, 11 JULI
van fl uïdum geen spijt
.
toen zei je me: het komt terug, wat zei ik,
wat al is geweest. je ziet het aankomen,
het staat geschreven, het valt zelfs op.
al droom je de dagen, je kunt er niet omheen.
vreemde kleuren dwarrelen als zuiderse sneeuw
door de straten, boordevol zon verjagen
zij grijsland, schroeien het gras.
goud is herinnering.
sporen van toen gloeien hedendaags,
keren zich treiterig om, zinderen meedogenloos.
vloeien luidkeels in parken en plantsoenen,
zweten weeën van steen.
nog drentelen zomers druilerig, lauw van de regen.
ochtenden in lila en roze schrompelen langzaam
tot geur van jasmijn en lavendel
tot landschap van zand.
.
maar in jouw ogen, oryx, woestijndier,
buitengewoon geharde antilope, in jouw ogen, mijn liefste,
zie ik: het komt terug.
het grommelen van mensenzeeën,
het kriewelen van kreten over de daken, het gehinnik
van stervenden. het stikken in geronnen bloed,
gaapwonden. staalblauwe lucht, akkerland.
de overwinning smakend als rode wijn.
doorheen het gekrioel van pleinstemmen, denken wij:
wees gegroet, wemelende konijnen vol boter,
angels, rozen, schorpioenen. wees gegroet.
onze kracht is eindeloos, onze pijn een vogel.
het komt terug, wat al is geweest. je ziet
het aankomen, het staat geschreven, het valt zelfs op.
al droom je de dagen, je kunt er niet omheen
67
opmaak_107.indd 67 13-08-2010 13:59:54

Aantekeningen
1. HALLE, van fl uïdum geen sprake
Dit gedicht ontstond in het café aan de Delhaize, waar in de menukaart prachtige oude foto’s van Halle
zijn opgenomen. In het bijzonder een foto van de oude brug over de vaart, naar de binnenstad toe, inspireerde
mij.
2. HALLE, 11 JULI, van fl uïdum geen spijt
‘Door zich op te stellen met achter zich de stad Kortrijk had het voetvolk, het laagste volk - wevers,
volders, gewone handwerkers, lui die uit minachting voor hun lage rang door alle naties van de wereld
konijnen vol met boter genoemd werden - niet de optie om te kunnen wegvluchten. Het was winnen of
sneuvelen’
Zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Guldensporenslag
68
opmaak_107.indd 68 13-08-2010 13:59:54