Download - Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift

-lay-out 94 23-03-2007 09:22 Pagina 59
de slag als publicist, in losvast verband. Dat gebeurde via krantjes, kranten,
magazines en tijdschriften. En ziedaar: plotseling was ook mijn eerste
gedichtenbundel een ontwapenend feit op de literaire markt. Die verscheen
in een zichzelf bedruipende serie, waar vooral de auteur zelf mee in betaalde.
Er hoorde ook een literair-plastisch tijdschrift bij. Mijn bundel scoorde
goed. Ik werd ter redactie gevraagd en ingelijfd als redacteur. Mijn honger
naar letterkunde genereerde in die jaren nog enkele boekwerkjes en veel
verhalen en proza in diverse literaire bladen van nog meer divers allooi.
Nou, het liep lekker en het liep ook soms fout. Het redacteurschap bij dat
toch wel toonaangevende blad veroorzaakte ook wrevel en kritiek bij de
concurrentie. Ik koos, selecteerde, recenseerde en (ver)oordeelde er namelijk
ook duchtig op los. Dat werd van mij ook verwacht. Maar daardoor kon
van een gestroomlijnde carrière in de fraaie letteren geen sprake zijn, in
mijn geval alleszins niet. Ik vatte alles aan en vrat papier tot er inkt door
mijn aderen vloeide. Dat leverde prijzen op, onderscheidingen, wraakoefeningen,
afkeuring, sabelkritiek, weerwerk, controverse, applaus, hoongelach,
polemiek. Het lot van bijna elke scribent was me dus beschoren. Ik
mepte in het rond dat het een lieve lust was en incasseerde zelf ook slagen.
Pieken en dalen werden mijn deel. Ik leerde ondertussen ook bijna alle
schrijvers kennen, ter gelegenheid van diverse evenementen. Oude, jonge,
piepjonge, midlifers, overlevers. Durvers, filosofen, dromers, kluizenaars,
tafelspringers, middenstanders. Soms was het leuk of interessant zo’n boekenman
of –vrouw te ontmoeten, omdat ik die voorheen alleen kende … uit
de boeken. Soms ook kwam ik walgend en kokhalzend thuis.
Mijn fascinatie voor de schone letteren is na een halve eeuw nog niet verminderd.
Mijn fascinatie voor de letterkunde, zoals ze heden ten dage en te
lande wordt bedreven en bekokstoofd, is volledig gedoofd. Hoe vuile was
wordt witgewassen, interesseert me niet. Deze letterkunde wordt namelijk
bepaald door enerzijds het kleine gelukkige kliekje van zelfverklaarde topbewoners
van de Parnassus, zichzelf en elkaar bedruipend met staatssubsidies
en anderzijds door populistische schreeuwlelijkerds, die door de media
uit hun middelmatisme opgetild worden tot de status van kanon of icoon.
De ene categorie verkoopt 37 exemplaren van een boek, de andere 35 000.
Ze zijn allebei niet goed bezig. Daartussen of daarnaast zul je maar stikken
of verstikt worden. Succes kent geen genade.
En nu?
Nu ben ik vrij voor filosofie, echte filosofie. Misschien wordt het tijd om
het oude marxisme weer uit de kast te halen, dacht ik daarnet even in een
Joris Denoo 59