Jaarboek Thomas Instituut 1989 - Thomas Instituut te Utrecht

134 Walter Krikilion
(355)van een meer persoonlijk model (met nadruk op wederzijdse
liefde), in de lijn van Richard van St.-Victor, naar een meer essentieel
model (met nadruk op zelfliefde in Gods wezen).
4.6. Perspectief van reflectie over Gods wezen
Salmann wil de reflectie over Gods wezen verder ontwikkelen,
mede door de bemiddeling van Thomas (356).In die zin komen Thomas'
essentia- en natura-begrip verschillende keren aan bod. Dit
alles gebeurt vanuit de intentie dit natura-begrip op een open-relationele
manier te interpreteren (cf. boven 4.4), waarbij het relationele
uitmondt in een inierpersonale Ordnung (370). In dit perspectief
interpreteert hij ST I, q. 41 (370) over de verhouding tussen het
notionele en het persoonlijke. Er is een In-existenz van natuur en
personen, waarbij de uniciteit van elk der personen bewaard wordt.
Gods wezen is de eigenlijke grond van de perichorese (relationeel)
en van het Godsbewustzijn (eigenheid) van de personen (306 &
282).Gods natuur is de grond en de drager van zijn, zich differentiërende,
zelfvoltrekking (359: referentie aan ST ill,q. 3, a. 2, ad 3;
cf. 278: referentie aan ST m, q. 2, a. 1). M.b.t. de vraag of de Geest
uitdrukking is van de wezens- of de persoonsliefde in God, stelt Salmann
dat bij Thomas de Geest Gods wezensliefde uitdrukt (293).
Dit is dan verder te duiden binnen Salmanns dynamisch begrip van
Gods wezen als een dynamisch-creatieve Wir-werkelijkheid.
s.Besluit
Dit artikel is geschreven vanuit 'sympathie' voor Salmanns
denken. Eventuele negatieve kritiek ontbreekt, deels omdat die zou
handelen over minder fundamentele fouten, vooral in de technische
afwerking van het boek (zo ontbreken er gegevens in het naamregister,
bijv. enkele paginaverwijzingen m.b.t. Thomas); deels - en dit is
de belangrijkste reden - omdat Salmanns werk getuigt van een
grote consistentie. Ten opzichte van die interne samenhang zou
meer externe kritiek, hermeneutisch gezien, niet helemaal passen.
(11) Daarom is dit artikel eerder een innerlijk meedenken op de weg
die de auteur gaat. In overeenstemming met zijn eigen intenties heb
ik geprobeerd zijn werk te interpreteren vanuit de 'sterkste gedachten'.
Deze inspireren voortdurend tot verdere reflectie. Daarom is
een herhaalde lectuur van dit boek, die nodig én de moeite overwaard
is, telkens opnieuween verder gaan met telkens nieuwe