kringblad zomer 2006.pmd - Sint-Janscentrum

6
JAARGANG 15, NUMMER 2 - ZOMER 2006
algemeens. Men kan hoogstens begane fouten met elkaar goed
maken, maar veel verder komt men niet. Het bewustzijn dat
men ook tekort schiet tegenover God en de Kerk, is bij velen
niet aanwezig.
Zonde en barmhartigheid
Helaas is voor veel mensen het woord zonde ook verbonden
met een zeker godsbeeld. De Kerk spreekt in haar verkondiging
nooit over zonde tenzij in relatie tot de barmhartigheid van
de Vader. Zonde als zodanig is geen onderwerp, de vergeving
en de verzoening wel. Van vroeger uit denken veel mensen bij
zonde echter meer aan straf, aan een God die mensen niet in
liefde keer op keer aan zijn hart drukt. Dat maakt ook het
spreken over het Sacrament van Boete en Verzoening zo
moeilijk. Voor veel mensen ligt gevoelsmatig de nadruk op
‘biechten’: het opnoemen van alle zonden, in plaats van op
‘verzoening’: het initiatief van de Vader die door Christus ons
weer bij zich opneemt. Hoe dan ook, het relativeren van zonde
tast alles aan. Het gebed, het vieren van de sacramenten, de
verwachting van genade, hulp van God – wat blijft er nog over
van de relatie met Hem als alles maar moet kunnen, of als we
diep in ons hart bang zijn voor God? Waarvoor is Jezus dan
gestorven, om ons te verlossen van zonden? Als er geen
persoonlijke zonde bestaat, bestaat er dan wel persoonlijke
verlossing? En als er geen verlossing is, waarom dan een kruis
en de verrijzenis? Waarom is Christus dan überhaupt gekomen?
Om mensen te verzoenen met de Vader! In dat licht is het
Sacrament van Boete en Verzoening iets geweldigs.