kringblad zomer 2006.pmd - Sint-Janscentrum

28
JAARGANG 15, NUMMER 2 - ZOMER 2006
REES NIET,
OPENT DE DEUREN
VOOR CHRISTUS!
VGedurende het tweede semester van dit studiejaar lazen we
tijdens de Latijnse les enige stukken uit de ‘Belijdenissen’
van de Westerse kerkvader Augustinus. Ik was al bekend
met de lange weg tot bekering die hij had afgelegd maar werd
toch bijzonder getroffen door een passage in het achtste
boek (28) waarin hij een gesprek met zijn vriend Alypius
onderbreekt en naar de tuin gaat en een enorme huilbui krijgt
onder de vijgenboom. Het was alsof God aan de deur van zijn
hart klopte om van buiten naar binnen te mogen komen. Dit
is een van de twee situaties waarbij God aan de deuren van
het hart van de mens kan kloppen. De tweede is bekend van
Theresia van Avila, waarbij God van binnenuit aanklopt en
haar hart in vuur en vlam zet. Maar in beide gevallen vraagt
Jezus Christus om voor Hem open te doen en Hem binnen te
laten.
Gebroken hart en geest
Terug naar de tekst van Augustinus. Ik ben u nog een antwoord
schuldig omdat ik vertelde dat de tekst van Augustinus mij persoonlijk
beroerde. Vlak voordat ik in 1997 contact opnam met een
priestervriend overkwam mij iets soortgelijks dat wil zeggen: ik
had mij voor de zoveelste keer aan een voor mij tot op dat moment
moeilijk te bestrijden zonde, gestoten en barstte enige tijd
later in een enorme huilbui uit. En die hield pas op nadat ik mijn
zonde had beleden, spijt had betoond en mijzelf geheel in Gods
handen had gelegd. Ik ervoer een gevoel van bevrijding. Ik kwam
tot rust en tot het inzicht dat God mij de hand (verzoening) had
gereikt of als het ware aan de deur van mijn hart had geklopt en
dat ik voor Hem had opengedaan. God vraagt immers van iedere
zondaar een gebroken hart en geest. Deze ervaring tijdens de
Latijnse les zette mij aan het denken maar tegelijkertijd was het
een gevoel van opnieuw beleven omdat het beeld van dat moment
mij voor de geest stond.