kringblad zomer 2006.pmd - Sint-Janscentrum

22
JAARGANG 15, NUMMER 2 - ZOMER 2006
Verzoening: een goede veronderstelling en gebed
Verzoening? Probeer eerst eens in het hart van de ander te kijken.
Dat is niet zo kwaad als ik of u denkt. Een echtpaar dat door de
week nog al eens kibbelde vertelde het volgende. ‘Als we op
zondag naar de H.Mis zijn geweest, dan hebben we daar samen
de schuldbelijdenis gebeden en we zijn samen te communie gegaan.
Dan weten we van elkaar dat we het toch goed wilden maken.
En dan is alles ook weer goed.’
Leg de ander niet vast op hatelijke uitspraken die gedaan zijn
binnen de groep waartoe hij behoort. Beoordeel protestanten niet
naar wat de Heidelbergse catechismus durft te zeggen over ons,
katholieken. Beoordeel moslims niet naar ophitsende regels uit
hun ‘heilige’ boek, de koran. En durf te hopen dat men ons, katholieken,
niet al te zeer vastpint op fouten in het verleden. Ja,
oordeel en veroordeel niet om niet zelf geoordeeld en veroordeeld
te worden. Lc. 6,37: ‘Oordeelt niet, dan zult u niet geoordeeld
worden; veroordeelt niet, dan zult u niet veroordeeld worden;
spreekt vrij en u zult vrijgesproken worden’
Wat dan wel? Allereerst een eerlijk gesprek om het goede te ontdekken
dat bij de ander uiteindelijk zijn diepste drijfveer is. Nog
beter is het om samen te gaan bidden. En dan liever niet met een
gedrukte tekst die door heel iemand anders gemaakt is. Een spontaan
gebed dat uit het hart komt is tegelijk de mooiste manier van
getuigen. Ik heb zelf ooit enige jaren deel uitgemaakt van een
oecumenische gebedsgroep. Daar baden we samen voor de missie,
de zending, van elke kerk. In het begin had ik daar moeite
mee. Maar gaandeweg kreeg ik ook steeds meer waardering voor
het zendingswerk van niet-katholieken. Door dat gebed groeide
onze liefde voor de ene universele kerk van Jezus Christus. En
we gingen elkaar ook zien en benoemen als broeders en zusters.
Door gebed kunnen zelfs (!) kerken met elkaar verzoend worden.
Het voornaamste….
In het evangelie volgens Matteüs lezen we: ‘Als u uw gave komt
brengen naar het altaar en daar schiet u te binnen dat uw broeder
iets tegen u heeft, laat dan uw gave voor het altaar achter, ga u eerst
met uw broeder verzoenen en kom dan terug om uw gave aan te
bieden.’ (Mt. 5,23-24). Het gaat er dus niet om wie er gelijk heeft.
Ook als mijn broeder ongelijk heeft mag ik niet wachten tot hijzelf
vergeving komt vragen. Nee, ik moet het initiatief nemen en beginnen
met de erkenning van eigen ongelijk.