kringblad zomer 2006.pmd - Sint-Janscentrum

JAARGANG 15, NUMMER 2 - ZOMER 2006
19
smeken u in Christus’ naam: laat u met God verzoenen’ (2 Kor.
5,18-20).
Deze apostolische uitnodiging namens Onze Heer is nog steeds
van kracht en vooral in onze hedendaagse wereld met zoveel
geestelijke en gewelddadige verdeeldheid, met zoveel agressie
op allerlei niveaus en beangstigende onvrede. Tot sanering hiervan
volstaan conferenties noch verklaringen – hoe zinnig die ook
kunnen zijn – evenmin als vredesdemonstraties, die wél onze
gemeenschappelijke nood manifesteren. Vrede is ten diepste een
gesteltenis van het mensenhart en de verwerkelijking daarvan
ontspringt in de actieve bereidheid tot verzoening, een bereidheid
van datzelfde hart.
Verzoening in een drieslag
De bron van vrede is te vinden in verzoeningsbereide mensen.
Verzoeningsgezind omdat zij zelf verzoening mochten ervaren,
hetzij één maal beslissend, hetzij telkens opnieuw. Bij wie? Bij
niemand anders dan bij ‘Christus die onze vrede is’ (Ef. 2,14).
Deze vrede is precies zíjn genade voor de mensheid, een genade
die een vrij aanbod is, maar voor wiens aanvaarding veelal
gestreden, soms geleden en altijd gebeden moet worden. Zo
blijkt in de ervaring van erkende en talloze onbekende ‘mensen
van vrede’. De aldus verkregen vrede met Christus in hun hart,
stelt mensen in staat wegen tot verzoening te openen naar directe
levensgezellen in gezin, communiteit en werkmilieu. Zij
mogen anderen laten delen in wat zij bij de Bron van vrede, het
mensgeworden Hart van Gods Eerstgeboren Zoon hebben ontvangen.
Van hen zei Jezus: ‘Gelukkig de vredebrengers, zij zullen
kinderen Gods genoemd worden’ (Mt. 5,9).
Deze ‘Pax Christi’ tenslotte is het welke God bestemde voor heel
zijn mensdom, die unieke vrede die wij als christenen met Kerstmis
en Pasen telkens dankbaar vieren en die wij in elke Eucharistie
vertrouwvol afsmeken bij het verzoenende ‘Lam Gods dat de
zonden van de wereld wegdraagt’.
Mgr. Dr. J.L. Lescrauwaet msc.
Emeritus hulpbisschop van Haarlem