kringblad zomer 2006.pmd - Sint-Janscentrum

18
JAARGANG 15, NUMMER 2 - ZOMER 2006
ze vergeven’. Vrede voor alle mensen van goede wil, waar en
wanneer ter wereld ook.
Tegelijk noemde de Heer het eigenlijke obstakel van die vrede:
onze neiging tot het kwaad, die zich naast onze goede wil doet
gevoelen. Geen mens ontkomt aan deze verdeeldheid in eigen
hart en ieder raakt betrokken bij de tegenstellingen in de wereld
als gevolg van eer- en hebzucht, voorbarig oordeel en jaloezie,
strijdlust en heel de reeks van zonden zoals Paulus die weet op
te noemen (cf. Ef. 4,25-31). De vrede welke de Heer toezegde is
veel meer dan een vriendelijke groet, Hij wilde en wil nog steeds
de bron van onvrede in ons hart genezen. Hiertoe ‘blies de Heer
over de apostelen en zei: Ontvangt de Heilige Geest’. Aldus
ademde Hij de vrede, waarmee Gods Geest Jezus’ Hart vervulde,
naar de apostelen en naar ons toe. Om Zijn vrede aan ons mee te
kunnen delen offerde Hij zijn leven en met het aanbod van deze
verzoening zond Hij zijn apostelen de wereld in.
Verzoening: codewoord in Paulus’ verkondiging
De grote getuige van Jezus’ levensoffer ten bate van ons, laat
niet na er meermalen aan toe te voegen, dat de Heer dit deed
‘toen wij nog zondaars waren’ (Rom. 5,8). Jezus’ uitnodiging tot
vertrouwelijke omgang met Hem gaat uit naar zondige mensen:
‘Toen wij vijanden waren, zijn wij met God verzoend door de dood
van zijn Zoon; des te zekerder zullen wij, eenmaal verzoend, gered
worden door zijn leven’ (Rom. 5,10).
Vervolgens situeert Paulus deze voor ons levensgeluk belangrijke
verzoening in het centrum van Gods bedoeling met heel de
schepping. Het woord ‘verzoenen’ kleurt het slotakkoord van zijn
hymne op Jezus Christus als vitaal middelpunt van heel de kosmos:
‘God heeft in Hem willen wonen in heel zijn volheid, om door
Hem het heelal met zich te verzoenen en vrede te stichten door
het bloed van het kruis, om alles in de hemel en op aarde te
verzoenen, door Hem alleen’ (Kol. 1,19-20). In dit kader van Gods
heilzame werkzaamheid in de geschiedenis van de mensen ziet
Paulus ook zijn eigen levensopdracht als apostel van Jezus Christus.
Vijfmaal keert de ‘verzoening’ hierin terug: ‘God heeft ons
door Christus met zich verzoend en ons (apostelen) de dienst
van de verzoening toevertrouwd. Ja, God was het die in Christus
de wereld met zich verzoende: Hij telde de fouten van de mensen
niet en ons gaf Hij de boodschap van verzoening mee. Wij zijn
dus gezanten van Christus, God roept u door ons woord. Wij