Van de voorzitter Een groot montessoriaan is van ons heengegaan ...

kennen, hebben ervaren dat ze goed kon lesgeven. Ze had een grote kennis van het gedachtegoed van
Maria Montessori. Ze was heel goed op de hoogte van nationale en internationale ontwikkelingen en
ook helemaal bij qua nieuwste literatuur. Ze verstond de kunst om inzichten en werk van het eerste uur
te verbinden met moderne inzichten en daarmee steeds aan te tonen hoe actueel de
montessoriwerkwijze is. En daarnaast was ze een vat vol met praktische ideeën en suggesties voor
allerlei materiaal en werkvormen voor montessorigroepen. En daarmee wist ze mensen te inspireren en
te overtuigen. Ik heb dat medio jaren tachtig zelf mogen ervaren toen ik Thea leerde kennen tijdens de
kadercursus die ik bij haar volgde. En daarna stuurde ik al mijn kleutercollega’s naar haar cursussen en
kwam ze bij mij op school in Den Haag praktijkbegeleiden. Ik heb gemerkt hoe haar hulp en adviezen
de kwaliteit van het onderwijs aanwijsbaar op een hoger peil brachten.
Maar niet alleen haar vakbekwaamheid is voor velen die haar leerden kennen een bron van inspiratie
geweest. Het was het vooral ook de manier waaróp ze dat deed, die indruk maakte. Als jonge blom en
prille opleidster worstelde ik nog wel eens met mijn houding ten opzichte van studenten die niet eens
zoveel jonger waren dan ikzelf was. En in die nieuwe rol keek ik graag eens even hoe Thea dat deed.
En dan zag ik een mengeling van ondersteuning, weten hoe je voor de student de juiste voorwaarden
moet scheppen, en een altijd geïnteresseerde, vriendelijke en opgewekte houding. En dat in combinatie
met de juiste beleefde distantie, die ook de mogelijkheid bood om kritisch te zijn. Ik heb het wel eens
aan haar gevraagd hoe ze bepaalde moeilijke gesprekken voor elkaar kreeg. En ze vertelde me dat ze
zich geïnspireerd voelde door het belang dat Montessori hechtte aan wellevendheid. Goede manieren
zijn er vooral voor de moeilijke momenten en daarmee kun je aan alles vorm geven.
Thea bezocht graag scholen en kon met enthousiasme vertellen over het pure montessori-onderwijs,
zoals ze dat bijvoorbeeld in Zwitserland aantrof. Want haar opleiderswerk beperkte zich niet tot
Nederlandse bodem alleen, ook daarbuiten was ze actief. Ze had vooral oog voor wat goed ging, welke
werkwijzen resultaten boekten en waar ze kinderen zag die gelukkig waren. En als er verbeterpunten
waren, dan bood Thea een helpende hand: bedacht een cursus of een vorm van begeleiding. Het liefst
meteen voor de hele school, zodat iedereen er van zou kunnen profiteren.
En daarmee kom ik op een andere kwaliteit van Thea waarmee de montessoribeweging in Nederland
in grote mate haar voordeel heeft kunnen doen. Thea’s enorme talent om te netwerken en samen te
brengen. Ze kende iedereen en onderhield contacten met iedereen. Ze had een groot respect voor de
montessori-pioniers, zoals bijvoorbeeld Brecht van de Muijzenberg en mejuffrouw Heijenk en ook
nazaten van Maria Montessori zelf, zoals Mario en Renilde Montessori. Ze voelde zich schatplichtig
aan hen en wilde alleen al daarom een goed contact met hen onderhouden. Maar ook voor jong talent
had ze een goed oog. Als we in redactieverband of voor een cursus op zoek waren naar iemand voor
de een of andere klus, dan had Thea altijd wel ergens op een school kwaliteit gespot. En dan ging ze
daar achteraan en bracht die mensen bij elkaar. Ook uit persoonlijke ervaring kan ik spreken van de
bijzondere vasthoudendheid waarmee ze je kon benaderen en je strikte voor het een of ander, altijd in
het grotere belang van de montessoribeweging. En met Thea samen werd het dan ook leuk: ergens
midden in het land afspreken om koffie te drinken om bijvoorbeeld een artikel in wording te
bespreken. En dan zaten we uren te praten over van alles en nog wat. Want ze had altijd oprechte
belangstelling voor jou als persoon, niet alleen maar als montessori-collega.
En meer nog dan praktisch werk en een opmerkelijke houding in haar contacten met iedereen die
binnen het montessoriveld op haar pad kwam, blijft haar trouw aan de beweging en de mensen die
haar daarbinnen dierbaar waren mij bij. In belang van het grote geheel is Thea uit het bestuur van de
NMV gestapt toen de vereniging zich reorganiseerde en jong bloed nodig had. Maar toen de club later
omhoog zat en weer een bestuurslid nodig had, was ze absoluut niet rancuneus, maar stapte wéér in
om het nodige werk te gaan verzetten. Thea was een mens van de dialoog. Met haar open geest was ze
altijd bereid met mensen in gesprek te gaan, ook als die er een andere opvatting op nahielden. Ze was
een pittige gesprekspartner en als zij eenmaal overtuigd was van een bepaald standpunt, moest je van
goeden huize komen om haar daar vanaf te brengen.
Hoewel ik Thea goed heb leren kennen als collega-opleider, blijft ze mij toch vooral in herinnering als
collega-redactielid. Maandelijks kwamen we bij haar thuis, waar ze ons riant ontving om een nummer
van het verenigingsblad in elkaar te zetten. In de gastvrije ambiance van het huis in de Okeghemstraat
ontstond vrijwel altijd een curieuze mix van gezelligheid en plezier om elkaar weer te zien, én de
bevlogen wens weer een mooie Montessori Mededelingen te maken. Aan dat blad is ze tot het einde