Cannabisgebruik en hulpverlening 2008 - Brijder

Cannabis als secundaire problematiek
Ook is een verdeling gemaakt naar cannabis als secundaire problematiek (bijmiddel) voor de groep
patiënten met overige problematiek, waarvan het bijmiddel bekend is. Het gaat hier dus om patiënten
die als hoofdmiddel een ander middel dan cannabis gebruiken en die mogelijk, cannabis als bijmiddel
gebruiken. Uit deze gegevens blijkt dat het percentage patiënten dat cannabis als bijmiddel gebruikt
door de jaren heen stijgt, van 11,2% in 1999 naar 15,1% in 2006 (zie tabel H in de bijlage). a
2.2.5 Type behandeling van patiënten met primaire cannabisproblematiek
Behandeling na intake
Het blijkt dat de meerderheid van de groep patiënten met cannabis als primair probleem en de groep
patiënten met overige problematiek, nadat de centrale intake heeft plaatsgevonden, start met een
behandeling (zie tabel 3 en tabel I in de bijlage). Het betreft hier de patiënten die binnen de door de
GGZ Nederland gestelde termijnen (treeknormen) in zorg zijn gekomen. In geval van een klinische
behandeling betreft dit 105 dagen, bij een poliklinische behandeling is dit 98 dagen. Dit percentage is
67,7% voor de groep met cannabis als primaire problematiek en 66,1% voor de patiënten met overige
problematiek. Overigens fluctueren de percentages van patiënten die starten met een behandeling
door de jaren heen voor beide groepen sterk.
Type behandeling
Gelet op het type behandeling, namelijk klinisch versus ambulant, valt op, dat de meerderheid van de
patiënten na intake start met een ambulante behandeling (zie tabel 3 en tabel J in de bijlage). Voor de
groep patiënten met primaire cannabisproblematiek betreft dit 94,2%. Voor de groep patiënten met
overige problematiek ligt dit percentage lager, namelijk 86,4%. In totaal zijn 27 patiënten (5,7%) van
de groep met primaire cannabisproblematiek gestart met een klinische behandeling. Van deze groep
is de meerderheid van de patiënten doorverwezen naar Mistral, een klinische behandeling speciaal
voor jongeren. Gelet op de verdeling door de verschillende jaren heen, valt op dat voor de groep
patiënten met cannabis als primair probleem tot 2003 het percentage dat een klinische behandeling
start na de intake stijgt van 3,2% in 1999 naar 14,3% in 2003. Vanaf 2004 is echter weer een daling
van dit percentage waar te nemen. Voor de groep patiënten met overige problematiek valt door de
jaren heen uit de tabel af te lezen dat het percentage patiënten dat start met een klinische
behandeling afneemt van 17,4% in 1999 naar 6,8% in 2006. Hierbij dient opgemerkt te worden dat
een ambulante behandeling in principe de eerst geïndiceerde behandelvorm is voor patiënten met
primaire cannabisproblematiek. Een klinische behandeling wordt slechts bij uitzondering geïndiceerd,
namelijk als er sprake is van zeer ernstige (bijkomende) problematiek.
a De stijging van 1999 tot en met 2006 in cannabis als secundair probleem middel is significant.
14