Gaandeweg juni 2009 - Protestantse Gemeente Zwolle

STELLINGNAME
Het hoogseizoen in de kerk loopt langzaam
maar zeker ten einde. De kerkdiensten gaan
van zondag tot zondag gewoon door, maar
worden gemiddeld genomen net wat minder
bezocht. Allerlei vaste doordeweekse activiteiten,
vergaderingen, catechisaties, gespreksgroepen
en andere bijeenkomsten, komen stil
te liggen om na de zomervakantie weer op
volle toeren te gaan draaien. Veel mensen
gaan er voor een paar dagen of weken ‘even
lekker tussenuit’. Maar betekent vakantie
hebben dat je dan ook vrij bent van de kerk?
Kerkmensen met vakantie:
vrij van de kerk?
“Ik vind niks mooier
dan kinderen
van God vertellen”
Voor Corine Boom betekent vakantie
zeker niet dat ze vrij is van de kerk. Ze
is betrokken bij de VakantieBijbelClub
(VBK) die op de ochtenden van 7, 8 en
9 juli in de Stinskerk (elders in Zwolle
op andere tijden) georganiseerd wordt
voor kinderen van 4 tot 12 jaar. “De
VBK is elke eerste week van de zomervakantie
en ook één dag in de voorjaarsen
herfstvakantie.” De kinderen komen
om 10 uur. “We zingen, we bidden, er is
een Bijbelverhaal. Elke dag is er poppenkast,
we knutselen. En we sluiten af
met de Spettershow, een soort aangeklede
quiz. Dat vinden de kinderen prachtig.”
Corine vormt met vijf anderen de
kerngroep. Er zijn nog zo’n 25 andere
begeleiders actief. “We werken in groepen.
Met kleuters werk je op een andere
manier dan met 12-jarigen; dat zijn tieners
en soms heel kritisch.” Corine ging
tot tien jaar geleden zelf naar de VBK
en meldde zich later aan als vrijwilliger.
“Ik houd van kinderen en zingen en ik
vind niks mooier dan kinderen van God
vertellen.” Wordt de VBK niet gebruikt
als een makkelijke vorm van kinderopvang?
“Niks op tegen. Kinderen moeten
het zelf leuk vinden, anders komen ze
niet terug. Ze komen lang niet allemaal
uit kerkelijke gezinnen. We stimuleren
kinderen juist om vriendjes en vriendinnetjes
mee te nemen. Die willen we ook
graag bereiken.”
“We hoeven niet
naar de kerk, maar
doen het vaak wel”
Paul de Vries uit de Hoeksteengemeente
hoort tot de categorie der reislustigen.
Samen met zijn vrouw trekt hij er geregeld
op uit. “Onze regel is: we hoeven
niet naar de kerk. Maar we doen het
vaak wel.” Liefst naar bijzondere kerken,
zoals die in Wittenberg waar
Luther preekte of de heropgebouwde
Frauenkirche in Dresden. “We bekijken
zo’n kerk niet alleen als toerist, we sluiten
ons ’s zondags ook bij de gemeente
aan.” Toegankelijkheid speelt een grote
rol. “We hebben ook wel eens ergens
een boeddhistische ceremonie bijgewoond,
maar daar ben je vanwege de
taal en het verschil in geloof toch een
buitenstaander. Een heel mooie ervaring
was een dienst in Suriname, waar we
ons ontzettend welkom voelden. En ook
de Grieks-Orthodoxe Paasnacht in de
buitenlucht op Korfoe was bijzonder.
Om 12 uur ’s nachts verschijnt de priester,
die roept dat Christus is opgestaan.
De Paaskaars gaat aan en iedereen heeft
een eigen kaarsje. In een mum van tijd
branden daar meer dan tienduizend
kaarsjes. De sfeer slaat om van ingetogenheid
naar vreugde om de opstanding.
Dat is echt Paasfeest. Gelukkig is
er de laatste jaren in Nederland ook
meer aandacht voor rituelen en sfeer in
de dienst.”
“Even bidden,
een kaarsje aansteken,
dat soort dingen”
JaapJan Vroom en Ink Berber van der
Scheer, actief in de Adventskerk, noemen
zichzelf ‘echte Francofielen’. Ze
gaan met hun kinderen Aram (16) en
Nina (14) al jaren naar Frankrijk.
Anders dan in Zwolle gaan ze daar
eigenlijk nooit op zondag naar de kerk.
JanJaap: “Dat is iets van vroeger uit. Ik
was bijna elke zondag actief als pianist
of met het gospelkoor waarin we zongen.
In de vakantie had ik iets van: nu
even niet. Maar door de week lopen we
in de vakantie wel geregeld een kerkgebouw
binnen.” Ink Berber: “Je schaamt
je soms voor de rijkdom in zo’n kerk of
voor wat er gebeurd is. De kathedraal
van Albi is een soort bunker uit de tijd
van de ketterjacht, 700 jaar geleden.
Maar ik ga altijd even zitten. Even bidden,
een kaarsje aansteken, dat soort
dingen.” Dat geldt ook voor de kinderen.
Aram: “Zo’n kerk is een eiland van
stilte in een drukke stad. Dat vind ik op
z’n tijd best mooi. Met zo’n kaarsje laat
je zien dat je aan iemand denkt, bijvoorbeeld
aan mijn opa die vorig jaar overleden
is. Maar het moet wel een sfeervolle
kerk zijn.” Zo’n bezoek levert vaak
ook discussiestof op. Moet je de bedelaars,
die soms bij de uitgang zitten, iets
geven of niet?
7