Bereiding van poeder - Feed & Food

In de eerste droogfase boven in de droogkamer (3A) wordt het geconcentreerde produkt
(50% d.s.) gedroogd tot het een vochtgehalte heeft van ca. 10 - 15 %.
Vervolgens worden lucht en poeder gescheiden; het grootste deel van de natte poeder
komt op het interne, statische wervelbed (3B) terecht, waar het met een tweede
hoeveelheid droge, warme lucht verder wordt gedroogd tot het een vochtgehalte van 3 -
7 % heeft (tweede droogfase).
De fijnste deeltjes, die samen met de uitgaande lucht aan de bovenkant van de toren zijn
afgevoerd, worden door middel van twee cyclonen (4A en 4B) van de lucht afgescheiden
en teruggevoerd in de droogkamer ter hoogte van het interne statische wervelbed (3B).
Op het externe schudbed (3C) wordt het produkt met een derde luchtstroom gedroogd tot
het poeder het gewenste eindvochtgehalte heeft en vervolgens met een vierde
luchtstroom (3C) gekoeld tot een temperatuur beneden 30°C.
Het voordeel van een MSD boven een tweefasendroger is dat het vochtgehalte na de
eerste droogfase hoger kan zijn.
Een tweefasendroger levert meestal al vervuilingsproblemen als het vochtgehalte meer
dan 6 % bedraagt.
Bij de MSD kan dit vochtgehalte verhoogd worden tot 10 - 15 %.
Het hogere vochtgehalte is mogelijk doordat het plakkerige poeder wordt opgevangen in
het gefluidiseerde bed.
Door de intense menging en betrekkelijke snelle nadroging in dit bed treden er geen
aankoekingsproblemen op.
De uitlaattemperatuur is bij eenzelfde inlaattemperatuur lager.
Omdat de diffusiesnelheid binnen het drogende deeltje bij hogere vochtgehaltes veel
groter is en het poeder een hoger vochtgehalte heeft na de eerste fase kan een hogere
inlaattemperatuur gekozen worden bij eenzelfde hittebelasting van het poeder.
Bij de MSD-droger treedt een sterkere agglomeratie van poederdeeltjes op, nog meer
dan in een tweefasendroger.
De MSD-drogers hebben een lager energieverbruik vergeleken met één- of
tweefasendrogers.
Fig 13.1.2. Anhydro en Niro 3-trapsdrogers.