MORELE WEGWIJZERS - HU Onderzoek - Hogeschool Utrecht

De relatie cliënt – hulpverlener
72
M o r e l e w e g w i j z e r s
weer meer moet investeren in de relatie. Dit proces verloopt echter grotendeels onbewust.
Respondent J: [...] Wel eentje die ik nu heb, waar je wat meer, want dat meisje
dat zwanger of niet, die doet eigenlijk alles wel heel goed en daar heb ik weinig
omkijken naar, en een ander iemand daar moet je meer deskundigheid op gooien,
dat je tactieken moet gaan verzinnen van oh, hoe moet ik dat aanpakken.
Want dan zie je toch dat zij grenzen probeert te verleggen en die ander komt
meer vertellen wat ze gedaan heeft en die regelt dat.
Respondent F: Het is inderdaad een afweging van hoeveel procent je bij iedereen
inzet, en bij de ene zet je meer deskundigheid in en professionaliteit en de
ander kun je weer wat meer nabij laten komen.
Respondent J: Maar omdat ik het nu opschrijf kom ik daar achter, want het gaat
eigenlijk vanzelf. Het is niet zo dat ik denk van oh, bij haar ga ik me zo opstellen,
want ik ben altijd gewoon mezelf. (Bijeenkomst 3)
6.3 TIENER OF MOEDER?
In de interviews en bijeenkomsten besteden de hulpverleners aandacht aan de positie
van tienermoeders, en de vraag of zij de nadruk leggen op het tienerschap of het moederschap
van deze vrouwen. Uit de data blijkt dat beide – het tienerschap en het moederschap
– van belang zijn.
De respondenten zijn van mening dat het geen recht zou doen aan jonge moeders,
wanneer aan hen dezelfde eisen gesteld worden als aan volwassen moeders. Doordat
jonge moeders nog adolescent zijn, zijn bepaalde aspecten van het moederschap voor
hen moeilijker en het is goed daar rekening mee te houden. Tegelijkertijd worden de
vrouwen echter ook als moeder benaderd: de jonge moeders beschouwen zichzelf namelijk
ook als moeder en horen op een daarbij passende manier benaderd te worden.
Dan krijg je in ieder geval meer kans. Als het niet lukt, kun je dat wel ondervangen
vind ik, of als ze wel een keer een grote mond hebben of kont tegen de krib,
hakken in het zand. Het hoort wel bij hun ontwikkeling, dus dan krijgen ze wel
meer kans, mogen ze ook fouten maken, zoals ieder mens dat mag, maar hun
ook met hun specifieke ontwikkeling. En dan krijg je dat je niet meteen afgerekend
wordt op het feit dat je geen goede moeder bent omdat je nog een moeder
bent. Omdat het gewoon ontwikkelingsgebieden zijn. (Respondent G, bijeenkomst
2)
Als moeder, want dat is ook voor hun heel belangrijk denk ik en niet van we
moeten dat of... Nee, maar als moeder. Maar ook wel, ja begrijpend natuurlijk
dat ze uit willen en dat soort dingen, maar het meeste als moeder, want dat
merk je ook dat ze dat ook willen en vinden, want dat kind is ook gewoon heel
belangrijk en dat is waar hun mee bezig zijn en dus ook soms heel erg belemmert
of tijd kost, maar ze zijn in de eerste instantie wel moeder juist. Vind ik.
(Respondent J)
Het is van belang om op te merken dat in deze kwestie – zijn jonge moeders in de eerste
plaats tieners of moeders? – verschillende discoursen kunnen worden gebruikt. Om te
beginnen is er een objectief-wetenschappelijk discours, waarbij gerefereerd wordt aan
de ontwikkelingsstadia die afgelegd worden van kind tot volwassene. Feitelijk, zo is het
argument, beschikken jongeren nog niet over dezelfde vermogens en capaciteiten van