MORELE WEGWIJZERS - HU Onderzoek - Hogeschool Utrecht

Moreel handelen
52
M o r e l e w e g w i j z e r s
Ga maar eens naar AMK, dat kan ook anoniem, zonder een cliënt’s naam te
noemen. Kun je altijd overleggen. Dan krijg je adviezen, dat geeft handvatten.
Mocht er iets mis gaan, dan zit ik daarmee hè. Dan wordt je wel aangesproken.
Vanuit jezelf vraag je je ook af, wat heb ik niet gedaan. En daar hebben wij wel
heel goede afspraken over. Dat geeft rust ook. Dan draag je het ook niet alleen,
dan heb je het besproken en als ik iets laat dan ook bewust, maar als je wel een
stap doet ook bewust hè, dat je het kunt verantwoorden. (Respondent B)
Hier komt wederom (zie ook §4.2.5) het thema verantwoordelijkheid en verantwoording
terug: hulpverleners hebben er behoefte aan om hun verantwoordelijkheid voor
een cliënt – of het nu feitelijke of ervaren verantwoordelijkheid is – te delen met anderen.
Richtlijnen en protocollen
In de bijeenkomsten en interviews worden tal van regels, richtlijnen en protocollen genoemd,
die het werk van hulpverleners reguleren. Zoals eerder (zie §5.1.4) al is gesteld,
kunnen dergelijke regels en richtlijnen uitdrukking zijn van normen en waarden die het
handelen van hulpverleners reguleren. Dergelijke regels, richtlijnen en protocollen
staan soms op papier, maar soms betreft het ook ongeschreven regels. Onderstaand een
opsomming van regels, richtlijnen en protocollen die de revue passeren.
Methodieken
Protocollen als een wegloopprotocol, drugsprotocol,
protocol agressie en geweld, kindermishandelingsprotocol)
‘Meetinstrumenten’ zoals een agressiemeter
of een schaalmeting voor de veiligheid
van het kind.
Huisregels
Gedragscodes en regels voor medewerkers
5-D: OPSOMMING VAN REGELS, RICHTLIJNEN, PROTOCOLLEN
Deze richtlijnen en protocollen kunnen behulpzaam zijn bij de eerder genoemde inhoudelijke
thema’s die aan de orde zijn bij morele vragen en dilemma’s van de hulpverleners.
Gedragscodes bijvoorbeeld, reguleren het onderling contact tussen cliënt en
hulpverlener, en helpen deze laatste dus bij het afbakenen van de grenzen van de hulpverlening.
Methodieken en meetinstrumenten kunnen ingezet worden als er onduidelijkheid
of twijfel rijst over de verwezenlijking van bepaalde waarden, zoals veiligheid,
in de hulpverlening. De respondenten verwoorden ook dat zij steun kunnen hebben aan
dergelijke regels, richtlijnen en protocollen.
Wij hebben een schaalmeting, als het een zorg is of de veiligheid van het kind,
veiligheid dat vind ik zo'n groot woord, of het kind nog goed genoeg zit, of het
krijgt wat het nodig heeft. Dat kun je met de moeder ook heel inzichtelijk maken,
kun je bespreken, dan zeg je van nou, er is zorg. Wat zijn dingen die jij heel
goed doet, wat heel goed gaat, wat krachten zijn. Want dat vind ik ook heel belangrijk,
dat ook gekeken wordt naar wat allemaal wel goed gaat en wat wel