MORELE WEGWIJZERS - HU Onderzoek - Hogeschool Utrecht

M o r e l e w e g w i j z e r s
Vermogen en bereidheid tot samenwerking
Communicatieve vaardigheid
Signaleringsvermogen, de competentie om verholen hulpvragen en ruimte voor
het bieden van hulp te zien.
Vakkennis waaronder:
o Kennis van en betrokkenheid bij de doelgroep
o Kennis van de problematiek en de methodiek
o Kennis van culturele verschillen.
Reflectievermogen en bewustzijn van eigen waarden en normen
Respectvol omgaan met cliënten en collega’s
Uit het onderzoek komt daarnaast ook naar voren dat relationele afstemming, en de
waarden die daarmee uitgedrukt worden, een belangrijk element is in de hulpverlening
aan jonge moeders. Hulpverleners benoemen het belang van trouw, authenticiteit, betrokkenheid
en erkenning (§6.1), en ook leidinggevenden en stafmedewerkers benoemen
dat je in dit werk “niet normerend of veroordelend” moet zijn (zie §7.4). Een element
dat aan bovenstaande toegevoegd zou kunnen worden, is het vermogen om een
hulpverleningsrelatie aan te gaan die gebaseerd is op dergelijke (authentieke) trouw,
betrokkenheid en erkenning.
11.1.6 ZOR G V OOR T OERU STING EN DE SKU NDIG HEID SBE V ORDERING
Sociale professionals hebben, als het goed is, tijdens hun opleiding een basis meegekregen
van begrip (vaardigheden en attitude) en begrippen (kennis) op het gebied van
omgaan met moraliteit. Omdat echter gebleken is dat hulpverleners (pas) in de praktijk
echt leerervaringen opdoen op dit gebied, is het belangrijk dat organisaties hun hulpverleners
en leidinggevenden de gelegenheid bieden om hun morele competenties te
ontwikkelen. Bij- en nascholing op het gebied van omgaan met moraliteit in de hulpverlening
en morele reflectie draagt (zoals we zagen in hoofdstuk 8) zowel bij aan praktische
en mentale ondersteuning van medewerkers, aan professionalisering van hulpverleners
en leidinggevenden, aan verbetering van de kwaliteit van de hulpverlening en
aan (maatschappelijke) verantwoording; kortom: aan ‘goed werk’. Toerusting en deskundigheidsbevordering
op het gebied van omgaan met moraliteit voor professionals
kan op verschillende manieren vorm krijgen:
Supervisie (al dan niet begeleid door iemand ‘van buiten’, afhankelijk van de mogelijkheden
die er binnen een organisatie zijn en de behoefte aan veiligheid van
medewerkers). Supervisiebijeenkomsten moeten met een zekere frequentie
plaatsvinden, afhankelijk van zwaarte/complexiteit van het werk en de ervaring
van hulpverleners 6 tot 12 x per jaar.
Intervisie met collega’s – eventueel met collega’s uit andere organisaties/teams –
met betrekking tot de frequentie geldt hetzelfde als voor supervisie.
Theoretische scholing op het gebied van de thema’s die tot morele spanningen en
dilemma’s kunnen leiden (zie hoofdstuk 4).
Praktische scholing op het gebied van (communicatieve) vaardigheden, dialoogvaardigheden,
waardencommunicatie (zie §11.1.5).
Aanbevelingen en discussiepunten
127