De luchthaven, een veilige plek voor alleenreizende minderjarigen?

DEEL IV: BIBLIOGRAFIE EN BIJLAGEN
Conclusie
Vanuit dit onderzoek en vanuit de algemene bevinding binnen Child Focus dat minderjarigen
heel snel uit de open opvangstructuren verdwijnen, lijkt het niet steeds in het
belang van het kind om in een volledig open opvangstructuur terecht te komen.
Hieruit voortvloeiende aanbeveling
Een vorm van beveiligde opvang is aangewezen indien het risk assessment uitwijst dat
er bijzondere risico’s zijn voor de veiligheid van het kind. De vorm die deze opvang dient
aan te nemen, kan volgens ons best aansluiten bij de opvang die voorzien wordt door de
bestaande opvangcentra in de Vlaamse en de Franse Gemeenschap voor niet-begeleide
minderjarige vreemdelingen en slachtoffers van mensenhandel, met name Juna, Minor
N’dako en Esperanto, waar dergelijke veiligheidswaarborgen werden ingebouwd alsook
een pedagogisch concept waarin vertrouwen en veiligheidsgevoel centraal staan.
Zij dienen een inspiratiebron te zijn voor de centra die instaan voor de eerste
opvang van niet-begeleide minderjarige vreemdelingen, met name de Observatie-
en Oriëntatiecentra te Steenokkerzeel en Neder-Over-Heembeek. In deze centra
wordt reeds een aantal inspanningen geleverd (bijvoorbeeld de minderjarige mag
in de eerste periode van zijn verblijf het centrum niet alleen verlaten, er vindt
een screening plaats van de bezoekers…), maar we wensen toch het belang te
benadrukken van de nodige fi nanciële middelen om dit alles te kunnen bereiken,
van een voldoende uitgebreid en opgeleid personeelskader en van het werken in
kleine leefgroepen, teneinde een intensere vertrouwensband op te bouwen. Het is
hierbij niet zelden een moeilijke evenwichtsoefening om de gulden middenweg te
zoeken tussen het scheppen van een veilig klimaat en de jongeren toch de nodige
ruimte en privacy te geven, en dan in het bijzonder voor deze jongeren die vaak
heel wat trauma’s en affectieve stoornissen hebben opgelopen.
240