De luchthaven, een veilige plek voor alleenreizende minderjarigen?

DEEL III: CONCLUSIES EN AANBEVELINGEN
maatschappij correct toegepast. Wel dient benadrukt te worden dat deze vaststelling
niet zomaar kan worden veralgemeend gezien dit een kwalitatief onderzoek is
en er omwille van diverse redenen vertekening kan zijn van de resultaten. Nader
onderzoek is dus aangewezen om te bepalen of deze controle werkelijk sluitend en
veilig verloopt.
De observaties wijzen uit dat zowel ter hoogte van de gate als ter hoogte van de
aankomsthal waar de identifi catie van de afhaler plaatsvindt, niet zelden chaos
ontstaat. De controle van de identiteit van de afhaler werd steeds correct uitgevoerd,
hoewel ook hier de nodige voorzichtigheid geboden is bij het trekken van enige
conclusie. Bovendien kan men zich vragen stellen bij de verantwoordelijkheid van
de medewerkers van de handelingmaatschappij in deze. Het is maar de vraag of het
wenselijk is dat dergelijke identiteitscontrole door een medewerker van de handelingmaatschappij
wordt uitgevoerd. Een bijkomend controlemechanisme lijkt ons aangewezen
aangezien de identifi catie van de afhaler de grootste risicofactor in heel het
traject vormt. Precies in dit stadium is misbruik mogelijk en waarschijnlijk.
Het lijkt onvoldoende om deze afweging te maken aan de hand van een oppervlakkige
controle door medewerkers van de handelingmaatschappijen, waarbij de werkdruk
bovendien een rol kan spelen. Louter vaststellen of het algemeen plaatje klopt,
lijkt een te groot risico gezien de potentiële risicosituatie waarin de minderjarige kan
terecht komen. Bovendien is het mogelijk dat het administratief plaatje wel klopt,
maar dat er achterliggende motieven en een “hidden agenda” aanwezig zijn, die door
deze beperkte administratieve controle niet onmiddellijk aan de oppervlakte komen.
Een bijkomende controle van de ware toedracht van het reismotief en de identifi catie
van de afhaler door de hiertoe bevoegde autoriteit lijkt dus aangewezen, opdat de
controle sluitend en veilig zou verlopen. Eén mogelijke manier om hieraan tegemoet
te komen, kan gevonden worden in het inschakelen van een offi ciële controlepost van
de immigratiediensten waar elke afhaler wordt bevraagd en aldus wordt afgewogen of
de situatie daadwerkelijk bonafi de is. Nader onderzoek is onontbeerlijk om te bepalen
of deze controle momenteel afdoende sluitend is en of dergelijke verantwoordelijkheid
in handen van een handeling- of luchtvaartmaatschappij kan worden gelegd.
Een ander probleem dat zich stelt bij de begeleiding van Unaccompanied Minors, is de
veelheid aan documenten en procedures die de luchtvaartmaatschappijen hanteren:
zowat elke luchtvaartmaatschappij gebruikt op dit moment eigen documenten en
legt individueel de procedure voor de begeleiding van Unaccompanied Minors vast.
De vraag naar uniformisering dringt zich dan ook op: het lijkt aangewezen om over
één document te beschikken, waarin een aantal essentiële gegevens wordt opgenomen
over de minderjarige en diens afhaler, dat door alle luchtvaartmaatschappijen
gedragen wordt. Op die manier kunnen fouten in de procedure gereduceerd worden en
kunnen de praktijken beter op mekaar worden afgestemd, wat de duidelijkheid voor
de actoren op het terrein vergroot. Daarnaast wordt ook aanbevolen dat de overheid
de verplichting zou invoeren om over een document van “ouderlijke toestemming”
172