De luchthaven, een veilige plek voor alleenreizende minderjarigen?

DEEL III: CONCLUSIES EN AANBEVELINGEN
om de verplichte minimumleeftijd om alleen te mogen reizen naar 14 jaar te verhogen,
mede ondersteunt. Daarnaast valt het op dat slechts 12% van alle Unaccompanied
Minors jonger is dan 8 jaar, waardoor we kunnen afl eiden dat toch voornamelijk oudere
kinderen en jongeren alleen reizen met begeleiding van de luchtvaartmaatschappij.
De leeftijdsverdeling voor Young Passengers ligt in de lijn der verwachting: 92% onder
hen zijn ouder dan 12 jaar (de norm om volledig autonoom te mogen reizen), behoudens
enkele uitzonderingen die mogelijkerwijze kunnen verklaard worden door een
foute codering. We merken op dat het toch vooral 16- en 17-jarigen zijn die volledig
autonoom het reistraject afl eggen (143 ofwel 43%). De analyse van de leeftijdsverdeling
bij Minors Third Party toont ten slotte aan dat eveneens vooral oudere alleenreizende
minderjarigen gedurende hun reistraject begeleid worden door een derde. 18%
is 8 jaar of jonger. Het zijn voornamelijk 15-, 16- en 17-jarigen die door een derde
begeleid worden tijdens hun reistraject (37%). Dit loopt parallel met het gegeven dat
dit dé risicogroep bij uitstek is voor slachtofferschap van mensenhandel of mensensmokkel,
wat uiteraard een verontrustende vaststelling vormt!
In hoofdstuk drie hebben we de procedures inzake alleenreizende minderjarigen op
Brussels Airport onder de loep genomen. Hiertoe werd het regelgevend kader voor
alleenreizende minderjarigen geanalyseerd. Enkel bepalingen voor Unaccompanied
Minors worden besproken, aangezien de overige categorieën van onze doelgroep als
volwassenen beschouwd worden, of als niet alleenreizend volgens luchthavenprocedures.
Een eerste belangrijke conclusie betreft de internationale, Europese en nationale
regelgeving omtrent minderjarigen of beter gezegd het gebrek hieraan. Minderjarigen
die alleen reizen vormen een zeer kwetsbare groep en toch is er maar één
internationale organisatie – IATA – die zijn leden verplicht bepaalde richtlijnen te
volgen. De International Air Transport Association is evenwel geen gouvernementele
organisatie en de luchtvaartmaatschappijen maken zelf de keuze om al dan niet bij
IATA aan te sluiten. Hun “recommended practices” zijn dus pas verplicht voor de
luchtvaartmaatschappijen wanneer zij verklaren bereid te zijn deze te respecteren
en ze in hun eigen regelgeving in te lassen. Enkel dán kan IATA repressief optreden
indien de luchtvaartmaatschappij deze regelgeving niet volgt. Er blijkt met andere
woorden geen enkele gouvernementele instantie te zijn die zich reeds gebogen heeft
over het fenomeen van alleenreizende minderjarigen, of toch niet op een manier die
resulteert in regelgeving. Wij formuleren hier dan ook een belangrijke aanbeveling
rond.
Vervolgens werd de UM-procedure onderzocht aan de hand van een analyse van gegevens
op de websites van de luchtvaartmaatschappijen, aangevuld met face-to-face
interviews op basis van een registratieschema. De gegevens werden in kaart gebracht
en met elkaar vergeleken, waardoor de meest gebruikelijke en afwijkende procedures
konden worden afgeleid inzake het afgelegde traject, de identifi catie van de afhaler,
de referentienaam, de leeftijdsgrenzen voor verplichte begeleiding, de leeftijd van de
begeleider, de kostprijs van de procedure, de noodzakelijke formulieren, de manier
170