De luchthaven, een veilige plek voor alleenreizende minderjarigen?

DEEL II: ONDERZOEKSRESULTATEN
Opstellers begeven zich met de man naar diens woonplaats, waar hij verzocht
wordt documenten te overhandigen die zijn identiteit kunnen staven en die kunnen
bewijzen dat het om zijn eigen dochters gaat. Hij kan geen voorwerpen noch documenten
voorleggen die de link met zijn kinderen kunnen aantonen. Na een gesprek
met de zogenaamde moeder geeft hij toe dat het niet om zijn kinderen gaat. De
meisjes worden ondertussen opgevangen door maatschappelijke assistenten. Het
parket gelast over te gaan tot verhoor van de “vader” met behulp van een beëdigd
tolk en de Dienst Vreemdelingenzaken en de Dienst Voogdij in kennis te stellen van
de administratieve toestand van de minderjarigen.
Betrokkene verklaart dat hij destijds bij zijn asielaanvraag bij Dienst Vreemdelingenzaken
heeft verklaard dat hij vader is van vier kinderen. Hij beweert dat hij al meermaals
heeft getracht om zijn kinderen op legale wijze binnen te brengen, maar dit
werd steeds geweigerd door de Belgische ambassade in Kinshasa. Hierdoor zag hij zich
genoodzaakt de meisjes met frauduleuze paspoorten te laten afkomen. Hij heeft deze
paspoorten hier bekomen en opgestuurd naar Kinshasa, waardoor de meisjes aldus een
one way reis Kinshasa – Brussel konden maken. Door de Dienst Vreemdelingenzaken
zal nagegaan worden of een familiehereniging met de biologische moeder in Kinshasa
mogelijk is. Aldus dient de Belgische ambassade er eerst vooronderzoek te verrichten
om na te gaan of die vrouw in staat is de kinderen op te vangen en van een verblijfplaats
te voorzien.
112
(Informatie uit politionele bron)
Het blijft moeilijk af te wegen of het hier om een geval van potentiële kindersmokkel
gaat of niet. De opstellers beschikken over geen enkele aanwijzing dat het werkelijk
om de vader van de kinderen gaat, de kinderen blijven wel herhalen dat de man
hun vader is, maar beseffen niet in welk land ze zich bevinden,... Bovendien werd
geen enkele indicatie gevonden bij de betrokkene thuis die erop kan wijzen dat hij
wel degelijk de vader is. Hij is vragende partij om een DNA-test te laten uitvoeren
teneinde zekerheid te bekomen omtrent de familiale band met de minderjarigen.
De illustratie van deze casus brengt ons bij het bespreken van de problematiek van
(humanitaire) mensensmokkel. Dit zal in het volgende onderdeel uitgebreid aan bod
komen bij de toelichting van de observaties van de overige categorieën. Wat belangrijk
is voor het onderzoek, is het gegeven dat deze situatie kon gedetecteerd worden aan
de hand van de procedure UM: zoniet zouden de minderjarigen door de mazen van
het net geglipt zijn, vermits zij de Grenscontrole op dat moment reeds gepasseerd
waren. Dankzij de alerte reactie van de medewerker van de handelingmaatschappij
kwam de potentiële risicosituatie aan het licht. Dergelijke situaties kan men trachten
te voorkomen door een doorgedreven sensibilisatie van het grondpersoneel inzake de
risico’s verbonden aan het alleen reizen van minderjarigen en dit door middel van
een degelijke initiële en permanente vorming. Hun verantwoordelijkheid strekt zich
enkel tot het correct toepassen van de procedure UM. Men kan enkel hopen op hun