Download hier mijn boek Vuile Handen

Frits Barend
presentator en columnist
Proefmens
Ik ben opgegroeid met bont. Kan er niets aan doen. Het begon al
met De bonte dinsdagavondtrein.Voor de jongere lezers: dat was
geen trein, maar hij reed wel op tijd. De bonte dinsdagavondtrein
was een radioprogramma van de avro uit de tijd dat je alleen
nog Hilversum 1 en 2 had. Natuurlijk kan ik me daar niets van
herinneren, maar het leest wel leuk.
Mijn moeder, mijn oma en al mijn tantes hadden een bontjas.
Als we op zondagochtend naar het Americain gingen droegen al
die vrouwen een bontjas.
Ik was ook al heel jong gek op bonbonts. We hadden een oom
en tante uit Brussel. Als ze hier waren, oom Henri en tante Griet,
rookte hij een Belgische sigaret uit een rood pakje waarvan ik de
naam ben vergeten, zeg maar de Waalse Gauloises, en trakteerde
zij, in een wolk van een heerlijk parfum, op pralines uit België.
Van mijn broer begreep ik dat het gewoon bonbonts waren.
Mijn liefde voor bont gaat niet zo ver dat ik het lekker vind om
vastgebonten te worden. Laatst hadden we een gast (feminien)
die een van ons een sm-voorstel deed. De volgende dag vroeg ik
aan de redactie wie vastgebonten wilde worden. Niemand wilde,
en ook niemand wilde passief dan wel actief betrokken raken bij
een zweeppartij die zou eindigen in bont en blauw. Hé, ik houd
ook van blauw. Mensen zijn een raar soort.
Laatst opende de radionieuwsdienst met het nieuws dat bij
98