Download hier mijn boek Vuile Handen

den gedood door redeloze vaders of moeders, en in stukken gehakt.
Baby’s worden verkracht in de Super Dome, louter en alleen
omdat de gelegenheid zich voordoet, op internet zien we executies.
Voor de dood van anderen zijn we niet bang. En zeker niet
voor de dood van beesten. We verdelgen ze naar hartenlust. We
hebben zelfs een gigantische verdelgingsindustrie. We verdelgen
ratten, spinnen en muizen met ‘diervriendelijk’ gas, vuur, gif, en
God weet wat nog meer. Geen coloradokever meer te bekennen.
Kapotgespoten. Gans of vos een plaag? Afschieten die handel.
Kauwen en kraaien te veel? Knallen maar. Waarom dragen wij
geen jassen van muskusrat, bij duizenden vernietigd in ovens met
lange schoorstenen?
Overleven is een dagelijkse bezigheid van het dier, zeker in de
buurt van de mens. Wij zijn dat een beetje vergeten. Wij hebben
het te druk met leven. Wij geloven niet dat we morgen dood kunnen
gaan. Het dier weet niet eens wat morgen is. Het verschil tussen
ons en het dier is de rede. Een dier kan niet wreed zijn omdat
het de rede niet heeft. Wij kunnen dat wel. Het doodknuppelen
van zeehondjes is een voorbeeld. Heeft onze rede een wapen tegen
wreedheid? Even goed nadenken. Woede? Geduld? Straf?
Wijsheid? Woorden?
Schrijven dan maar.
85