Download hier mijn boek Vuile Handen
Download hier mijn boek Vuile Handen Download hier mijn boek Vuile Handen
De zin van het leven is... onwetendheid omzetten in inzicht. Zodat we steeds verder komen in onze geestelijke ontwikkeling, zodat we steeds bewuster worden. Dit zal uiteindelijk uitvloeien in dienstbaarheid. En dus niet, zoals nu, ieder voor zich en kijken of we het voor onszelf goed kunnen krijgen. Kijk hoe we sinds mensenheugenis de Aarde en elkaar hebben uitgebuit. Regeringen, bedrijven, burgers, iedereen denkt zich te verbeteren ten koste van anderen en de planeet. Even een vraagje: ‘Houdt u van uw kinderen?’ Sorry, maar dat is geen kunst. Dat is geen liefde, maar een (dierlijk) instinct. Kunt u van álle kinderen houden? Van álle mensen? Liefde is namelijk inzicht. Als u het werkelijke inzicht heeft en voelt dat we allen één zijn, dan kunt u liefde voelen voor iedereen. We komen van hetzelfde en zijn met hetzelfde bezig. Niet alleen wij mensen, ook de planeet Aarde. Ook deze planeet is een fysiek lichaam, heeft een ziel en dus een bewustzijn. We zijn allen onderdeel van een heel subtiel energetisch kosmisch systeem. Dus ook de dieren. Alles is energie. Een verstoring in het magnetisch veld hier, geeft een verstoring elders. Niets staat op zich. Een zwaar verstoorde manier van denken en handelen heeft repercussies op het gehele leefsysteem. Een tsunami is – net als terrorisme – niet de oorzaak, maar een gevolg van een eeuwenlang magnetisch proces dat wordt aangestuurd door ons denken. Dus ook het stelselmatig schenden van de fauna in de wereld. Het ‘bontschandaal’ getuigt van een denken in afgescheidenheid en van een gebrek aan het ervaren van ‘de bond’ die we met alles en iedereen hebben. Elke slag met de knuppel is hiervan het aantoonbare en trieste bewijs. Met elke slag slaan we onszelf op het hoofd. Laten we vooral hopen dat onze hoofden hierdoor openbreken en dat we éíndelijk anders gaan denken... 83
Wilbert Gieske acteur en presentator Leve de klapmuts ‘De Canadese autoriteiten gaan 325 000 zadelrobben en 10 000 klapmutsen ruimen, ondanks heftige internationale protesten.’ Einde nieuwsbericht. Op National Geographic Channel zie ik hoe donker geklede mannen in een sneeuwwit landschap op liggende zeehonden aflopen die hun kop oprichten, alsof ze een aai verwachten. Maar ze krijgen een knuppel. Dag klapmuts. De moeders op de achtergrond krijsen geluidloos, hun levens zijn niet nodig. De vaders zijn niet te zien, die zwemmen onder het ijs.Wie wil er zo’n jas? Ik heb nog nooit iemand gezien die wit zeehondenbont droeg. Modeprins Ernie van R. zou het wel durven, denk ik. Maar die is niet op zijn achterhoofd gevallen. Ik ben geen beest, hoor ik hem al roepen. Waarom zijn bontjassen erger dan leren jassen? Mag een kalfsleren tasje wel, of schoenen van jong slangenleer? Waarom is de dood van een krokodillenbaby niet zo erg als de dood van een zeehondenbaby? Omdat de zeehond meer op ons lijkt, en wij onszelf zien in die grote glanzende ogen? Zijn we bang voor onszelf? In ons schuilt een dier. Het doodt en verkracht met volslagen willekeur. Het komt tevoorschijn in gevangenissen en kampen, voor een korst brood, voor een ademtocht, voor leven. Kinderen wor- 84
- Page 34 and 35: doen. Hij kon me geen overtuigend a
- Page 36 and 37: Na een lange discussie komen de jag
- Page 38 and 39: tie op het ijs, ook in helikopters,
- Page 40 and 41: land. Ik ben nog steeds bezig de en
- Page 42 and 43: Massa’s verzamelde handtekeningen
- Page 44 and 45: Claudia de Breij cabaretière Zeeho
- Page 46 and 47: Maarten van Rossem historicus en am
- Page 48 and 49: zal gaan afnemen, de eeuw worden wa
- Page 50 and 51: Sta op goddeloze moordenaars en laa
- Page 52 and 53: nijntje of lammetje. Omdat het blij
- Page 54 and 55: Mensje van Keulen schrijver Canada
- Page 56 and 57: In feite was men in het begin van d
- Page 58 and 59: Ik kom zijn kamer binnen en constat
- Page 60 and 61: De Canadese regering geeft nog stee
- Page 62 and 63: ‘Het gaat over dieren,’ zeggen
- Page 64 and 65: muts natuurlijk en ik ben trots op
- Page 66 and 67: Kluun schrijver en columnist ‘Pap
- Page 68 and 69: François de Waal schrijver en prog
- Page 70 and 71: Patty Scholten stripschrijver en di
- Page 72 and 73: zich zelf ontpoppen als onderdrukke
- Page 74 and 75: Jan Siebelink schrijver Weerloos In
- Page 76 and 77: kaart heel normaal en acceptabel vi
- Page 78 and 79: anderen Brian Davies, internationaa
- Page 80 and 81: Koos van Zomeren schrijver Bloed Ja
- Page 82 and 83: Ze hebben geen verweer. Ze kunnen l
- Page 86 and 87: den gedood door redeloze vaders of
- Page 88 and 89: en. Je hebt leren stoelen in je aut
- Page 90 and 91: Susan Smit journalist en schrijver
- Page 92 and 93: Samira Abbos programmamaker en colu
- Page 94 and 95: Marjan Berk actrice en schrijver Sc
- Page 96 and 97: Karin Giphart schrijver en songwrit
- Page 98 and 99: En in Afrika verkrachten ze baby’
- Page 100 and 101: een schietpartij in Breda een dode
- Page 102 and 103: Jeroen Kijk in de Vegte radio- en t
- Page 104 and 105: Siska Mulder schrijver en journalis
- Page 106 and 107: Bert van der Veer schrijver en regi
- Page 108 and 109: Mylène de la Haye presentator en j
- Page 110 and 111: voor het eerst realiseer waar ik be
- Page 112 and 113: ze zonder gevaar voor eigen leven i
- Page 114 and 115: Mijn vader. Een sterk, bijzonder me
- Page 116 and 117: zoek waar de Canadese regering zo g
- Page 118 and 119: treffende regio geen constructieve
- Page 120 and 121: de Ton Smits-penning voor zijn gehe
- Page 122 and 123: Ronald Jan Heijn (1960) is voormali
- Page 124 and 125: Annemarie Postma (1969) is schrijfs
- Page 126 and 127: François de Waal was hoofdredacteu
- Page 128 and 129: Bont voor Dieren is een samenwerkin
- Page 130: Slecht nieuws voor de zeehonden in
Wilbert Gieske<br />
acteur en presentator<br />
Leve de klapmuts<br />
‘De Canadese autoriteiten gaan 325 000 zadelrobben en 10 000<br />
klapmutsen ruimen, ondanks heftige internationale protesten.’<br />
Einde nieuwsbericht.<br />
Op National Geographic Channel zie ik hoe donker geklede<br />
mannen in een sneeuwwit landschap op liggende zeehonden aflopen<br />
die hun kop oprichten, alsof ze een aai verwachten. Maar ze<br />
krijgen een knuppel. Dag klapmuts. De moeders op de achtergrond<br />
krijsen geluidloos, hun levens zijn niet nodig. De vaders<br />
zijn niet te zien, die zwemmen onder het ijs.Wie wil er zo’n jas? Ik<br />
heb nog nooit iemand gezien die wit zeehondenbont droeg. Modeprins<br />
Ernie van R. zou het wel durven, denk ik. Maar die is niet<br />
op zijn achterhoofd gevallen. Ik ben geen beest, hoor ik hem al<br />
roepen. Waarom zijn bontjassen erger dan leren jassen? Mag een<br />
kalfsleren tasje wel, of schoenen van jong slangenleer? Waarom is<br />
de dood van een krokodillenbaby niet zo erg als de dood van een<br />
zeehondenbaby? Omdat de zeehond meer op ons lijkt, en wij<br />
onszelf zien in die grote glanzende ogen? Zijn we bang voor onszelf?<br />
In ons schuilt een dier. Het doodt en verkracht met volslagen willekeur.<br />
Het komt tevoorschijn in gevangenissen en kampen, voor<br />
een korst brood, voor een ademtocht, voor leven. Kinderen wor-<br />
84
Change language