Download hier mijn boek Vuile Handen
Download hier mijn boek Vuile Handen Download hier mijn boek Vuile Handen
kaart heel normaal en acceptabel vinden. Toen ik als tienjarige pas in Nederland woonde, kwam onze buurvrouw Anneke, die het altijd opnam voor de zwakken en minderbedeelden, op een dag langs met een collectebusje van Greenpeace. Ze vroeg aan mijn vader of hij wat wilde doneren. Mijn vader, die een charmeur was en zeer gecharmeerd van onze buurvrouw, zei: ‘Ja, natuurlijk, er is maar één God, dus maakt het verschil in geloof niets uit, ik doneer graag voor de kerk.’ Anneke moest lachen en legde uit waar Greenpeace voor stond. ‘Weet je, als zeehondenvlees eetbaar was, en verkocht werd door de slager, dan leek het afslachten van die beesten minder erg, dan nu ze puur worden afgeslacht voor het bont. Eten vinden we primair en luxe kleding secundair, dus Greenpeace zou het voor alle dieren moeten opnemen,’ zei mijn vader, die opeens heel medevoelend werd met dieren. Toen vertelde Anneke alles over het Wereld Natuurfonds, en daar werd mijn vader meteen lid van. Ik heb het over zesentwintig jaar geleden. Zesentwintig jaar? Wat doet Greenpeace, wat doet het Wereld Natuurfonds? Vast heel veel, en nog is de mens die kwaad wil doen niet te stoppen. Mensen maken net zo makkelijk mensen af als dieren. De dood stopt het leven van mens en dier, maar de dood stopt niet de hunkering naar macht en geld. Zal het ooit stoppen? Ik weet het niet. Ik denk het niet. Maar toch, de illusie dat het ooit zal stoppen, dat het zin heeft om ertegen te vechten, geeft het gevoel van: ‘We hebben het op zijn minst geprobeerd.’ Want ieder leven dat je kunt redden, is de moeite waard. 75
Jan Bonjer hoofdredacteur algemeen dagblad Stervenskoud Het waren de natuurfotografen Fred Hess en Norman van Swelm die met hun reportage in Nieuwe Revu begin jaren tachtig mijn ogen openden. Naar de beelden van de massale jachtpartij op jonge zadelrobben in de Canadese wateren kon ik nauwelijks kijken. Als vegetariër voel ik uiteraard extra afkeer voor situaties waarin dieren voor consumptie worden gedood. Maar er is altijd nog een verschil tussen een humane dood, wat een merkwaardige formulering blijft, van een enkel dier dat door een eenzame jager wordt verschalkt en een nietsontziende, wrede slachtpartij. Een slachtpartij. Dat was en is de enige typering van de grootschalige jacht op weerloze jonge zeehonden. We hebben de beelden intussen zo vaak gezien dat we er bijna aan lijken te wennen. Als de lente hier op uitbreken staat, slaat de weerzinwekkende winter toe op het Canadese pakijs. De rooftocht heeft niets te maken met duurzame exploitatie van natuurlijke hulpbronnen, zoals dat zo mooi heet. Het gaat ook niet om het in stand houden van een eeuwenoude cultuur van de Inuit. Nee, dit is een grootschalige genadeloosheid die alle perken te buiten gaat. Dit is ook geen praktijk waarover we quasi-genuanceerde discussies hoeven te voeren. Dit is een martelpartij die niet deugt en waaraan een einde moet komen. We vinden het altijd eenvoudiger om ergens tegen te zijn als we een alternatief kunnen bieden. In de jaren tachtig zag onder 76
- Page 26 and 27: Kamer daarmee uitgesproken dat het
- Page 28 and 29: de middag - Het wordt niks meer. Ee
- Page 30 and 31: het ijs ook weer opgevroren zijn zo
- Page 32 and 33: en op eigen websites, maar ze slage
- Page 34 and 35: doen. Hij kon me geen overtuigend a
- Page 36 and 37: Na een lange discussie komen de jag
- Page 38 and 39: tie op het ijs, ook in helikopters,
- Page 40 and 41: land. Ik ben nog steeds bezig de en
- Page 42 and 43: Massa’s verzamelde handtekeningen
- Page 44 and 45: Claudia de Breij cabaretière Zeeho
- Page 46 and 47: Maarten van Rossem historicus en am
- Page 48 and 49: zal gaan afnemen, de eeuw worden wa
- Page 50 and 51: Sta op goddeloze moordenaars en laa
- Page 52 and 53: nijntje of lammetje. Omdat het blij
- Page 54 and 55: Mensje van Keulen schrijver Canada
- Page 56 and 57: In feite was men in het begin van d
- Page 58 and 59: Ik kom zijn kamer binnen en constat
- Page 60 and 61: De Canadese regering geeft nog stee
- Page 62 and 63: ‘Het gaat over dieren,’ zeggen
- Page 64 and 65: muts natuurlijk en ik ben trots op
- Page 66 and 67: Kluun schrijver en columnist ‘Pap
- Page 68 and 69: François de Waal schrijver en prog
- Page 70 and 71: Patty Scholten stripschrijver en di
- Page 72 and 73: zich zelf ontpoppen als onderdrukke
- Page 74 and 75: Jan Siebelink schrijver Weerloos In
- Page 78 and 79: anderen Brian Davies, internationaa
- Page 80 and 81: Koos van Zomeren schrijver Bloed Ja
- Page 82 and 83: Ze hebben geen verweer. Ze kunnen l
- Page 84 and 85: De zin van het leven is... onwetend
- Page 86 and 87: den gedood door redeloze vaders of
- Page 88 and 89: en. Je hebt leren stoelen in je aut
- Page 90 and 91: Susan Smit journalist en schrijver
- Page 92 and 93: Samira Abbos programmamaker en colu
- Page 94 and 95: Marjan Berk actrice en schrijver Sc
- Page 96 and 97: Karin Giphart schrijver en songwrit
- Page 98 and 99: En in Afrika verkrachten ze baby’
- Page 100 and 101: een schietpartij in Breda een dode
- Page 102 and 103: Jeroen Kijk in de Vegte radio- en t
- Page 104 and 105: Siska Mulder schrijver en journalis
- Page 106 and 107: Bert van der Veer schrijver en regi
- Page 108 and 109: Mylène de la Haye presentator en j
- Page 110 and 111: voor het eerst realiseer waar ik be
- Page 112 and 113: ze zonder gevaar voor eigen leven i
- Page 114 and 115: Mijn vader. Een sterk, bijzonder me
- Page 116 and 117: zoek waar de Canadese regering zo g
- Page 118 and 119: treffende regio geen constructieve
- Page 120 and 121: de Ton Smits-penning voor zijn gehe
- Page 122 and 123: Ronald Jan Heijn (1960) is voormali
- Page 124 and 125: Annemarie Postma (1969) is schrijfs
Jan Bonjer<br />
hoofdredacteur algemeen dagblad<br />
Stervenskoud<br />
Het waren de natuurfotografen Fred Hess en Norman van Swelm<br />
die met hun reportage in Nieuwe Revu begin jaren tachtig <strong>mijn</strong><br />
ogen openden. Naar de beelden van de massale jachtpartij op<br />
jonge zadelrobben in de Canadese wateren kon ik nauwelijks kijken.<br />
Als vegetariër voel ik uiteraard extra afkeer voor situaties<br />
waarin dieren voor consumptie worden gedood. Maar er is altijd<br />
nog een verschil tussen een humane dood, wat een merkwaardige<br />
formulering blijft, van een enkel dier dat door een eenzame jager<br />
wordt verschalkt en een nietsontziende, wrede slachtpartij.<br />
Een slachtpartij. Dat was en is de enige typering van de grootschalige<br />
jacht op weerloze jonge zeehonden. We hebben de beelden<br />
intussen zo vaak gezien dat we er bijna aan lijken te wennen.<br />
Als de lente <strong>hier</strong> op uitbreken staat, slaat de weerzinwekkende<br />
winter toe op het Canadese pakijs. De rooftocht heeft niets te maken<br />
met duurzame exploitatie van natuurlijke hulpbronnen, zoals<br />
dat zo mooi heet. Het gaat ook niet om het in stand houden<br />
van een eeuwenoude cultuur van de Inuit. Nee, dit is een grootschalige<br />
genadeloosheid die alle perken te buiten gaat. Dit is ook<br />
geen praktijk waarover we quasi-genuanceerde discussies hoeven<br />
te voeren. Dit is een martelpartij die niet deugt en waaraan een<br />
einde moet komen.<br />
We vinden het altijd eenvoudiger om ergens tegen te zijn als<br />
we een alternatief kunnen bieden. In de jaren tachtig zag onder<br />
76
Change language