Download hier mijn boek Vuile Handen

François de Waal
schrijver en programmamaker
Stoer, bang, laf en lui
Als ik vroeger had gehoord van deze babyzeehondjesactie van
Annemarie Postma, dan had ik gereageerd met: typisch sentimenteel
wijvengelul van die geile tante in d’r rolstoel!
Dat klinkt wel stoer, hè?
Ach ja, vroeger was ik heel stoer. Elke keer als er iets gebeurde
dat je – als je dat heel graag wilde, en ik wilde heel graag – vrouwelijk,
zachtaardig of lief zou kunnen noemen, dan reageerde ik
heel stoer.
Lezer, bent u uw stoere puberteit al voorbij? Hebt u al door dat
dit soort stoerheid niet zo nu en dan, maar altijd een masker is
voor angst, gekwetstheid en ouwe pijn? Alles en iedereen die lief,
vrouwelijk of zacht is, confronteert je met het feit dat jij jezelf
hebt afgesneden van je eigen zachte, vrouwelijke en lieve gevoelens.
Dus dat moet bekritiseerd, uitgelachen en ontkend worden.
Weg ermee!
Ik was doodsbang dat mijn stoere vrienden mij zouden uitlachen.
Doodsbang dat ze dingen zouden zeggen als: ‘Hé, oliebol,
jij eet toch ook elke avond vlees? Babyzeehondjes? – ach man, da’s
allemaal hysterisch gezeik van een stelletje zielige wijven dat begint
te snotteren bij alles dat op een baby lijkt!’
Behalve bang en laf was ik ook lui. Dus verzon ik samen met
mijn vrienden excuses zodat we nooit in actie hoefden te komen.
Babyzeehondjes? Pedofielennetwerken op internet, da’s pas erg!
67