Download hier mijn boek Vuile Handen

kussen en knuffelen (hunnie samen), handen/vinnen schudden
(idem), applaudisseren (de zeehonden, met hun vinnen en daarna
wij, met onze handen/handjes).
De dieren vinden het prachtig, het publiek geniet en de oppasser
benut het voeder-/speelkwartier om te controleren of de dieren
geen wonden of infecties hebben. Iedereen blij.
Zelf kijk ik het grootste deel van de voedershow naar het verrukte
gezicht van mijn dochter. Een 9 op de schaal van een-glimlach-van-een-kind-doet-je-beseffen-dat-je-leeft.Roos
raakt de hele
zondag vervolgens niet uitgepraat over de zweehonnen.
Na het bekijken van de beelden op de site van Bont voor Dieren,
moest ik denken aan een uitspraak van Herman Brood, of
eigenlijk van zijn dochter, Lola, toen die op school hoorde van de
verschrikkingen in voormalig Joegoslavië: ‘Papa, waarom deed je
niks?’
Deze papa is bang dat hij ooit, als Roos op de leeftijd komt
waarop ze ook zulke vragen als Lola Brood gaat stellen, mij gaat
vragen waarom ik het toeliet dat dezelfde dieren waar zij op zondag
in Artis van geniet, massaal worden doodgeknuppeld. ‘Papa,
waarom deed je niks?’
Papa is niet zo’n held. Papa kan beter schrijven dan vechten.
Maar papa heeft wél een idee. De oppasser van de zeehonden
in Artis. Iedere keer als ik hem in actie zie, verraadt zijn gezichtsuitdrukking
dat hij de leukste baan ter wereld heeft. Het zou me
niets verbazen als de man ’s avonds niet slaapt als een van zijn
zeehonden een lichte verkoudheid heeft.
Als we die man eens met een knuppel op die knuppels in Canada
afsturen?
66