Download hier mijn boek Vuile Handen

achter komen wat de Sea Shepherd precies heeft uitgespookt,
maar lees wel op hun website dat zij blij zijn met elke gezonken
boot. Een heftige opmerking die ik echt op me in moet laten werken.
Een gezonken boot betekent mogelijk minder afgeslachte zeehonden
en dat is zeker winst. Maar uit de verslagen in de plaatselijke
kranten maak ik ook op dat jagers in een levensbedreigende
situatie terecht zijn gekomen en dat de hele bemanning van een
boot in het ijskoude water moest wachten tot de kustwacht hen
met een helikopter kwam redden. Als je dat gaat toejuichen, ben
je wel erg verknipt bezig.
Ik ben het gesprek met de verzamelde jagers vooral aangegaan
om erachter te komen wat zij voor opties zien voor de toekomst,
wetende dat de publieke opinie zich (gelukkig) opnieuw tegen
hen keert. Naar mijn idee zullen zij andere manieren moeten vinden
om om te gaan met de visstand.
Wat een kerels bij elkaar! Een jonge gast begint keihard Sieg
Heil te roepen als hij het heeft over Paul Watson van de Sea Shepherd,
een ander schreeuwt Kill the Whales door de werkruimte en
ondertussen wordt de zak wiet van Kenneth goed aangesproken
(om elf uur ’s ochtends!). Als iedereen even stoom heeft kunnen
afblazen, komt de frustratie wat meer geordend naar buiten.
Over hun onmacht om de argumenten van de anti-bontbeweging
te weerleggen, doordat journalisten nooit een objectief verhaal
schrijven waarin beide kampen aan het woord komen. Over
de tegenwerking die zij ondervinden van het ministerie, dat er
met zijn rare vergunningensysteem voor zorgt dat niet alleen de
activisten op het ijs ver weg moeten blijven van de jagers, maar
ook dat journalisten niet het recht hebben om met hen mee te lopen
en hun realiteit mee te maken. En telkens herhalen ze hoe blij
en dankbaar ze zijn dat wij wel gekomen zijn om alles aan te horen.
34