Download hier mijn boek Vuile Handen

de middag – Het wordt niks meer. Een snerpende vrieswind
zorgt ervoor dat er waarschijnlijk de hele dag een vliegverbod
geldt voor helikopters. In eerste instantie dacht ik dat dat een
slechte zaak voor ‘ons’ zou zijn, omdat de zeehondenjagers nu
zonder toeschouwers verder kunnen knuppelen. Toeschouwers
die registreren of er dieren levend worden gevild, of er dieren onnodig
lang lijden (bestaat er zoiets als ‘nodig lang lijden’, ‘zinvol
geweld’?), maar ik hoor net dat iedereen vastzit door het slechte
weer: de vissersschepen, de Sea Shepherd, de ploeg van het International
Fund for Animal Welfare en ook de mensen van The
Humane Society of the United States met wie ik op pad zou gaan.
De jagers zouden nog in een kleine kring rond hun eigen schepen
zeehonden doodknuppelen, maar van de massale slachtpartij die
voor vandaag op het programma stond, is gelukkig weinig over.
Ook het zeurende gevoel dat ik beter met de mensen van Sea
Shepherd op pad had kunnen gaan omdat die tenminste nog directe
acties uitvoeren, is bij mij verdwenen: iedereen zit met zijn
al dan niet bevroren tenen te spelen vandaag.
Wachten is een raar fenomeen. Eigenlijk vind ik het wel prettig
zo.Ik loop al langere tijd met een overvolle agenda rond: debatten,
spreekbeurten, gesprekken. Altijd bezig, nooit een moment
van verveling. En nu dus wel. Ik ben uitgerust, goed gevoed, heb
weer eens een dik boek ter hand genomen en ik voel me top. Tijd
om eens na te denken over mijn hectische leventje, over waar ik
de komende tijd mijn tanden in wil zetten in de Kamer.
Ik heb alle tijd genomen om een ingezonden stuk voor een
krant te schrijven. De strekking: koop meer zeehondenbont!
Want dat is feitelijk wat lnv-minister Veerman zegt: ik neem pas
maatregelen tegen de handel in zeehondenbont als die handel
toeneemt. Beter zou het zijn als wij daar in de Kamer een stokje
voor zouden steken..
27