Download hier mijn boek Vuile Handen

van de visserijsector zoveel groter dan die van de pelzensector,
dat de kans dat dit leidt tot een verbod op de zeehondenjacht redelijk
groot is, volgens de mensen hier.
Ik ga slapen, morgenochtend vroeg begint de jacht. Ik hoop
snel een vergunning te krijgen en vroeg in de middag het ijs op te
kunnen.
Dag 3 – dinsdag 29 maart 2005
de ochtend – Ik heb mijn vergunning gekregen. Moest allemaal
vragen beantwoorden, of ik wel wist wat de regels waren,
dat ik tien meter afstand van de jagers moet houden, de zeehonden
niet mag verstoren zodat ze niet neergeknuppeld kunnen
worden, geen verjagende geluiden mag maken et cetera... Alle
antwoorden voldeden aan hun wensen en na het betalen van vijfentwintig
Canadese dollars kreeg ik het papiertje in handen. Wel
idioot dat een jager maar vijf dollar hoeft te betalen...Vanmiddag
vertrekken we per helikopter om het ijs op te gaan.
De jacht is inmiddels begonnen. Het weer is slecht, het regent
keihard en continu, wat ertoe leidt dat het ijs op zee stevig aan het
kruien is. Er zijn zo’n vijftig vissersboten gesignaleerd hier voor de
kust. Inmiddels zijn er al meerdere in problemen gekomen door
het kruiende ijs, en de kustwacht is druk bezig om te proberen de
situatie onder controle te houden. Het gerucht gaat dat een van de
boten dusdanig is gekraakt door het kruiende ijs dat het op zinken
staat. Ook de boot van Sea Shepherd, de organisatie van Paul
Watson (oprichter van Greenpeace) ligt hier voor de kust. Zij hebben
geen vergunning gekregen om in de buurt van de jacht te komen,
en uit hun weblog maak ik op dat de kustwacht op het punt
staat om de boot te enteren. Er staat een team klaar om met een
container aan boord van het Sea Shepherd-schip te gaan en er is
ook sprake van een sloopkogel die ingezet zou kunnen worden. Ik
23