Download hier mijn boek Vuile Handen

nog niet hebben verloren. In de praktijk betekende dat mooi wel
dat pups van twee à drie weken oud nog steeds zonder probleem
konden worden doodgeknuppeld of -geschoten en hun vacht
naar Europa geëxporteerd. Het uiteindelijke succes bleek dus
minder groot dan verwacht, terwijl in de publieke opinie de strijd
al gewonnen leek te zijn.
Inmiddels is de jacht op zeehonden groter dan ooit. Voor de
jacht van 2005, die morgen begint, is een quotum ingesteld van
rond de 300 000 dieren. Vorig jaar is dit quotum fors overschreden,
maar dat heeft niet geleid tot sancties.
In de Canadese kranten lees ik artikelen over de noodzaak om
op zeehonden te jagen. Voorstanders zeggen dat het nodig is omdat
er te veel zeehonden zijn en deze beestjes dusdanig veel vis
eten dat ze de Canadese visserijsector in gevaar brengen. Het ruimen
van zeehonden is dan ook een bittere noodzaak om de visserijsector
gezond te houden.
Tegenstanders wijzen erop dat er geen enkel wetenschappelijk
onderzoek bestaat waaruit blijkt dat de zeehonden inderdaad de
visstand in gevaar brengen en dat er vooral op zeehonden wordt
gejaagd vanwege hun mooie vachtjes, die erg gewild zijn bij de
Europese bontindustrie. Naar schatting negentig procent van de
pelzen die hier ‘geoogst’ worden, wordt geëxporteerd naar Europa!
De statistieken zijn niet helder, maar het lijkt erop dat de hele
handel in pelzen en zeehondenolie naar schatting tussen de drie
en tien miljoen dollar oplevert, terwijl de omzet van de Canadese
visserijsector rond de dertig miljard dollar ligt. De organisaties
die campagne voeren om de zeehondenjacht verboden te krijgen,
hebben dan ook opgeroepen om Canadese vis of vis uit het gebied
hier, Newfoundland, te boycotten. Dit lijkt een slimme strategie.
Als de boycot zou aanslaan, zijn de economische belangen
22