Download hier mijn boek Vuile Handen

U begrijpt, ook de eerste secretaris kwam niet.
‘Gaat er op zo’n avond geschreeuwd worden?’ vroeg deze trouwens
nog bevreesd aan de organisatie. Zelf wereldvreemd, laf en
bang, maar dan kennelijk toch vinden dat een gruwelijke slachting
van weerloze wezentjes gerechtvaardigd is. En ook het laatste
zoethoudertje van de ambassade, om dan maar iemand via een
webcam een verhaal te laten doen over de ‘technische aspecten’
van de zeehondenslachting, bleek een toezegging die niet de
moeite waard was na te komen.
‘We hebben contact opgenomen met ons hoofdkantoor in
Ottawa om te kijken of er Canadese experts op dit gebied beschikbaar
waren om deel te nemen aan uw programma,’ liet de
Canadese Bont voor Dieren weten.‘Het spijt me echter u te moeten
berichten dat we er niet in zijn geslaagd een expert te vinden
die beschikbaar dan wel bereid was bij uw evenement aanwezig te
zijn.’
Canada maakt zich dus niet zo druk, en vindt dat wij dat vooral
ook niet moeten doen. Op de website van Canada (www.canada.nl)
is zelfs te lezen dat zij vinden dat dierenbeschermers wel
erg veel mythes de wereld in brengen. Canada láát helemaal geen
báby’s doodknuppelen, want als de beestjes worden vermoord
zijn ze ouder dan twaalf dagen.
Gefeliciteerd Canada, met zoveel wijsheid. Was je vuile, met
bloed besmeurde handen ook dit jaar maar weer in onschuld.
Deze column verscheen op 9 maart in het Algemeen Dagblad en
vormde de opmaat tot dit boek.
19