Download hier mijn boek Vuile Handen
Download hier mijn boek Vuile Handen Download hier mijn boek Vuile Handen
teur vertelt over Socrates of Spinoza, luistert men aandachtig. Begint hij vervolgens over het vastleggen van rechten voor dieren, dan is hoongelach zijn deel, en kan hij rekenen op grappen over godsdienstvrijheid voor koeien, en rechten voor de mug. Dan is hij blijkbaar ineens geen wetenschapper meer, maar een hobbyist.’ Verdonschot haalt in zijn stuk ook de filosoof Peter Singer aan, die al ruim dertig jaar over onze verhouding met dieren schrijft, en respect voor dieren vooral een morele keuze noemt. En een morele keuze is het. Evenals je druk maken over lijden. Er bestaat geen morele rechtvaardiging of vergoelijking voor het toestaan van – en het wegkijken bij – lijden. Om welk wezen het ook gaat. Hierin kan en mag geen scheidslijn worden aangebracht. Schrijver Ronald Giphart mailde mij naar aanleiding van mijn oproep dat hij dacht dat ik een grap maakte; hij vroeg zich bij het lezen af waar de verborgen camera stond. Er stierven per dag immers zoveel mensen. Dát vond hij pas cynisch! Bovendien wilde hij zijn geloofwaardigheid als columnist niet op het spel zetten voor mijn actie, daarvoor moest de zaak toch wel van een geheel andere orde zijn. Ik begreep uit zijn reactie dat het bestrijden van mensenleed voor hem de prioriteit verdient boven verontwaardiging over dierenleed.‘Goh,’ schreef ik hem terug,‘volgens mij ben jij veel christelijker dan je zelf beseft of wilt toegeven. Want jij beschouwt de mensheid dus als het hoogtepunt van de schepping – iets wat eigenlijk een fundamentalistisch christelijke opvatting is.’ Lijden is lijden. Of het nu om het lijden van mensen of dieren gaat. Het is onethisch om je hoofd af te wenden als je met lijden wordt geconfronteerd. Het is jammer om een actie tegen de zeehondenjacht af te doen als een ‘Kinderen voor Kinderen-actie met een hoog Disney-gehalte’, zoals Jerry Goossens in zijn co- 9
lumn deed, en te suggereren dat het makkelijk ‘zieltjes winnen’ is voor zulke aandoenlijke, weerloze witte zachte beesten. Nee, dat is het dus duidelijk niet. Hun schoonheid heeft de zeehondenpups de afgelopen veertig jaar niets goeds gebracht. Veel mensen branden hun intellectuele handen liever niet aan zoveel zachtheid. En iets in de mens denkt kennelijk altijd dat schoonheid zichzelf wel redt. Het is ook gemakzuchtig om je persoonlijke verantwoordelijkheid af te doen als een ‘druppel op een gloeiende plaat’. Ik geloof in de macht en de kracht van het individu. Ik geloof in het in beweging zetten van energie, in de macht van oprechte verontwaardiging en de kracht van liefde. Eigenlijk zijn we als mens tot zoveel liefde in staat, maar reserveren we die enkel voor onze naaste. We zijn tot zoveel creativiteit in staat, maar we gebruiken haar niet. We draaien als muizen in het radje dat voor ons is klaargezet. Het is niet te begrijpen dat er zoveel dierenleed op te lossen valt, maar dat we de keuze daarvoor eenvoudigweg niet maken. Heeft dit boekje zin? Ja! Er hebben mede door dit boek in korte tijd ongelooflijk veel protestartikelen tegen de zeehondenjacht in kranten en bladen gestaan. Ook de cartoons in NRC, Trouw, De Limburger, Het Parool en het AD zijn opgevallen. Of mensen het nu met mijn actie eens zijn of niet, er wordt weer uitgebreid over gesproken. Het onderwerpt leeft, en blijkt de polemiek en het debat waard. Dit boek wil de discussie hierover vooral ook rekken.Het is te belachelijk voor woorden dat we het slechts een paar weken over de zeehonden kunnen hebben omdat de slachtpartij in zo’n, letterlijk, moordend tempo gaat dat die altijd slechts een paar weken duurt. Ook steunt dit boek het wetsvoorstel tegen de import van zeehondenproducten in Nederland dat op 27 maart werd in- 10
- Page 1 and 2: Samengesteld door annemarie postma
- Page 4 and 5: Vuile handen Stop de zeehondenjacht
- Page 6 and 7: Inhoud Voorwoord Annemarie Postma 7
- Page 8 and 9: Voorwoord Annemarie Postma schrijfs
- Page 12 and 13: gediend door PvdA-Kamerlid Joanneke
- Page 14 and 15: Voorwoord Claudia Linssen directeur
- Page 16 and 17: Het leven van Gerard Esser leert da
- Page 18 and 19: eeld door middel van het vastleggen
- Page 20 and 21: U begrijpt, ook de eerste secretari
- Page 22 and 23: stemmen, maar ze zouden er beter aa
- Page 24 and 25: van de visserijsector zoveel groter
- Page 26 and 27: Kamer daarmee uitgesproken dat het
- Page 28 and 29: de middag - Het wordt niks meer. Ee
- Page 30 and 31: het ijs ook weer opgevroren zijn zo
- Page 32 and 33: en op eigen websites, maar ze slage
- Page 34 and 35: doen. Hij kon me geen overtuigend a
- Page 36 and 37: Na een lange discussie komen de jag
- Page 38 and 39: tie op het ijs, ook in helikopters,
- Page 40 and 41: land. Ik ben nog steeds bezig de en
- Page 42 and 43: Massa’s verzamelde handtekeningen
- Page 44 and 45: Claudia de Breij cabaretière Zeeho
- Page 46 and 47: Maarten van Rossem historicus en am
- Page 48 and 49: zal gaan afnemen, de eeuw worden wa
- Page 50 and 51: Sta op goddeloze moordenaars en laa
- Page 52 and 53: nijntje of lammetje. Omdat het blij
- Page 54 and 55: Mensje van Keulen schrijver Canada
- Page 56 and 57: In feite was men in het begin van d
- Page 58 and 59: Ik kom zijn kamer binnen en constat
teur vertelt over Socrates of Spinoza, luistert men aandachtig.<br />
Begint hij vervolgens over het vastleggen van rechten voor dieren,<br />
dan is hoongelach zijn deel, en kan hij rekenen op grappen<br />
over godsdienstvrijheid voor koeien, en rechten voor de mug.<br />
Dan is hij blijkbaar ineens geen wetenschapper meer, maar een<br />
hobbyist.’<br />
Verdonschot haalt in zijn stuk ook de filosoof Peter Singer aan,<br />
die al ruim dertig jaar over onze verhouding met dieren schrijft,<br />
en respect voor dieren vooral een morele keuze noemt. En een<br />
morele keuze is het. Evenals je druk maken over lijden. Er bestaat<br />
geen morele rechtvaardiging of vergoelijking voor het toestaan<br />
van – en het wegkijken bij – lijden. Om welk wezen het ook gaat.<br />
Hierin kan en mag geen scheidslijn worden aangebracht. Schrijver<br />
Ronald Giphart mailde mij naar aanleiding van <strong>mijn</strong> oproep<br />
dat hij dacht dat ik een grap maakte; hij vroeg zich bij het lezen af<br />
waar de verborgen camera stond. Er stierven per dag immers zoveel<br />
mensen. Dát vond hij pas cynisch! Bovendien wilde hij zijn<br />
geloofwaardigheid als columnist niet op het spel zetten voor<br />
<strong>mijn</strong> actie, daarvoor moest de zaak toch wel van een geheel andere<br />
orde zijn. Ik begreep uit zijn reactie dat het bestrijden van<br />
mensenleed voor hem de prioriteit verdient boven verontwaardiging<br />
over dierenleed.‘Goh,’ schreef ik hem terug,‘volgens mij ben<br />
jij veel christelijker dan je zelf beseft of wilt toegeven. Want jij beschouwt<br />
de mensheid dus als het hoogtepunt van de schepping –<br />
iets wat eigenlijk een fundamentalistisch christelijke opvatting<br />
is.’<br />
Lijden is lijden. Of het nu om het lijden van mensen of dieren<br />
gaat. Het is onethisch om je hoofd af te wenden als je met lijden<br />
wordt geconfronteerd. Het is jammer om een actie tegen de zeehondenjacht<br />
af te doen als een ‘Kinderen voor Kinderen-actie<br />
met een hoog Disney-gehalte’, zoals Jerry Goossens in zijn co-<br />
9
Change language