OVERZICHT - Acehbooks.org

~ 27 -
en misschien te dicht naast elkaar geloopen hebt. Indien
gij op elkander aansluit, beschouw ik zulks als een teeken
van lafheid. Zoodra ik „marechaussee" roep, moet gij dien
kreet luid herhalen, met den klewang over het hoofd
zwaaien en als dollen op de Atjehers instormen. Gij moogt
U niet bekommeren over hen, die vallen; want daarvoor zal
de reserve zorgen, indien gij slechts altoos naar den vijand
toe de beweging voortzet. Wie schiet zonder vergunning
van zijn luitenant zal worden gestraft. Alles moet geschieden
met den klewang. De Atjehers moeten vandaag bang
worden voor uw klewangs. En zoo gij met den klewang
alléén vecht, zal ik tevreden zijn. Maar trotsch zal ik
zijn, indien gij mij de bewijzen kunt geven van uw vijanden
met de handen te hebben aangegrepen en gedood. De
ware moedige durft ook zonder wapen zijn vijand aan. Ik
reken er op, dat ik vanavond rapport ontvang van tallooze
gedoode vijanden, want dan weet ik, dat gijlieden weinig
verliezen zult hebben geleden.
Durf gij naar mijn voorschriften handelen ?
Durft gij op Uw klewangs vertrouwen ?
Zult gij den aanval doorzetten, dien ik zal bevelen ?
Durft gij dat te bezweren ?
„Brani soempah" was het antwoord der marechaussees.
Zij hebben hun eed niet gebroken, zooals wij zullen
zien. Zij hebben niet geaarzeld en zich stipt gedragen naar
de voorschriften van hun aanvoerder. En verscheidene
marechaussees behben inderdaad hun wapenen opgestoken
en den vijand met de bloote handen aangegrepen.
Ziedaar een voorbeeld van hetgeen een aanvoerder, van
dergelijk hout gesneden, met inheemsche troepen kan
bereiken !
Ongetwijfeld ging Graafland bij dit alles, op zichzelf
beschouwd, veel te ver. Overdreven was zijn verheerlijking
van den strijd met het blanke wapen, overdreven ook zijn
achteruitstelling van de beteekenis van het vuur. Geen