OVERZICHT - Acehbooks.org

- 125 _
Op dat tijdstip telde de verzetspartij in de Noordelijke
Gajolanden nog ruim 500 man.
Dank zij de intensieve en beleidvolle patrouille-actie
van den luitenant MEIJER, zijn taaie volharding en zijn
helder inzicht in en groote kennis van de maatschappelijke
verhoudingen en de adat in de Gajolanden, was een jaar
later nog slechts een 60-tal kwaadwilligen over en was
de pacificatie van dit gebied practisch een voldongen feit.
Het onschadelijk maken van de restanten der benden was
van dit oogenblik af nog slechts een kwestie van tijd.
Ten einde aanslagen op de transporten met meer succes
te kunnen bestrijden werd Blang Rakal, halverwege aan
den transportweg Bireuën — Takingeun gelegen, door 3
brigades van de 3e divisie bezet.
Bij de actie in 1911 onderscheidden zich bijzonder de
Europeesche sergeanten RÜGEBREGT en NURKS.
In Februari 1912 vond eindelijk Tng. di Barat aan de
boven-Keureutoë (Lhoksoekon) bij een ontmoeting met
een patrouille onder den luitenant BEHRENS den dood.
Hiermede was met één slag aan den zoo grooten en gevaarlijken
invloed der Atjehsche Oelama's een einde gemaakt.
Tng. di Mata Ië toch trok zich na den dood van zijn schoonzoon
geheel uit het verzet terug. Nog een jaar lang hield
hij zich in het Lhoksoekonsche schuil, waar zijn djamboer in
Maart 1913 door den luitenant BEHRENS werd overvallen.
Daarna werd van Tng. di Mata Ië • niets meer vernomen;
hij trok zich in het hooggebergte terug en onthield zich van
elke actie. In 1917 eerst werd zijn ladang bij toeval ontdekt
door een brigade onder den sergeant TOEKIMIN en
werd dit laatste der groote geestelijke verzetshoofden in
Atjeh neergelegd.
Na den dood van Tng. di Barat werden in 1912 en
1913 de restanten zijner benden door rustelooze vervolging
buiten gevecht gesteld dan wel tot onderwerping gedwongen.
Slechts de z.g. „Doesoenbende" bleef nog over. Deze,
inmiddels tot 23 man aangegroeid, overviel op 10 Augustus