OVERZICHT - Acehbooks.org

- 102 •*
wachthuizen, bruggen en keudé's, bivakbeschietingen, terrorisatie
van de bevolking, het vermoorden op groote schaal
van onze spionnen of gidsen en ons goedgezinde hoofden
e. d. m. Echter kwamen hier, in tegenstelling met Pidië,
klewangaanvallen veelvuldig voor, voornamelijk in Samalanga
en het Lhokseumawesche, hetgeen in hoofdzaak is toe te
schrijven aan de meerdere bedektheid van het terrein in
deze contreien en aan de aanwezigheid van uitgestrekte
moerassen en bako-bako bosschen. Eigenaardig was het
dat ze hier, in afwijking van hetgeen de Westkust te zien
had gegeven, herhaaldelijk zonder eenige inleiding, hetzij
met vuur, lansworpen of een schijnaanval, werden uitgevoerd.
Het fanatisme en de doodsverachting, door de kwaadwilligen
aan den dag gelegd, waren echter niet minder groot dan
elders, zoodat ook op de Noordkust klewangaanvallen uiterst
gevaarlijk waren.
De ladangs en schuilplaatsen der benden moesten niet
alleen in het gebergte maar vooral in de paja's en vloedbosschen
worden gezocht, waarvoor de verzetspartij tot het laatst toe
een groote voorkeur aan den dag legde, voornamelijk, omdat
ze daar dichter bij de gampongs kon blijven.
Evenals in Pidië had ook in dit gebied de geestelijke
partij een zser grooten invloed en waren de Oelama's de
ziel van het verzet. In Samalanga waren het de Tiroteungkoe's
— zie Pidië — die den toon aangaven. Het
Peusangansche was het actieterrein der Oelama's van de
school Awé Geutah, geestverwanten van Tng. Tjhi' di Tiro,
der grooten leider van den Atjeh — oorlog in 1884 en volgende
jaren. In het Lhokseumawésche en de Pasestreek hadden
twee zéér beruchte leiders: Tng. di Mata Ië alias di Paja
Bakong en Tng. di Barat het heft in handen. Zij ageerden
echter nimmer zelf in deze streken. Wij zullen ze later, bij
de bespreking van de actie in Lhoksoekon en in de Gajolanden
weer terugzien.
Ook hier lieten de geestelijke leiders van het verzet
zich over het algemeen met den eigenlijken strijd niet in.