HOE DE FOETUS REAGEERT OP STRESS VAN DE MOEDER Hoe ...

en over de bemanning die vertrok en terugkwam. Hij is zelf niet schuldig, maar een van zijn medewerkers die
hij niet verraadt (tijdens het stress moment in de baarmoeder zegt C, er wordt iets van mij verwacht, iets dat ik
niet kan geven). Het is zijn bedrijf en hij heeft de eindverantwoording. Gedurende zijn gevangenschap krijgt hij
een kantoorbaantje, maar voelt zich daar niemand en mist vrouw en kind. Tijdens een vluchtpoging, als hij
gehurkt zit om onder een draad door te kruipen, wordt hij door zijn hoofd geschoten.
Levensplan
Ik moet laten zien wie ik ben en wat ik in huis heb. In de levens achter haar kon dit niet. Ze heeft altijd alles
verstopt. In deze tijd is meer ontplooiing mogelijk. Dat verstoppen dat neem ik mee, dat zit duidelijk in mij. En
daarom moet ik vanaf het begin me ontplooien. Haar voornaamste vermogen is dat ze goed kan zwijgen.
Op de vraag of het stressmoment in de baarmoeder in het levensplan past antwoordt ze dat ze vanaf de
basis moest beginnen. En dat heb ik ook gedaan. Want ik was er niet meer. Nu moet ik juist het tegenovergestelde
doen, mij wel laten zien. Het is een cirkelgang die er al levens lang zit en waar ik uit moet zien te komen. Ze is sterk
verbonden met haar moeder door die ervaring in de baarmoeder. Ze moet die band sterk ervaren en er dan
weer los van komen.
Doorwerking in het leven
C maakte zich om het minste of geringste klein en verkrampte. Ze cijferde zich weg en wilde niet opvallen.
Toen het op de lagere school niet interessant meer was voor haar, vertrok ze in een droomwereld en was
niet meer bij de les. Ze heeft moeite met spreken voor of in een groep: haar keel wordt dichtgeknepen, en
er overvalt haar een gevoel van onrust. Vroeger vond ze een op een vaak al moeilijk, maar ze heeft
doorgezet. Het vreemde was wel, dat als er echt wat moest gebeuren en niemand deed het, dat ik het dan deed. Ze
heeft van kindsaf aan last van hoofdpijn, wat in de puberteit overging naar migraine.
Conclusies
Bij de gevolgen in dit leven geeft C aan dat ze zich bijna nergens op haar gemak voelde en zich om het minst
geringste al klein maakte, wegkroop in zichzelf, ze cijferde zich weg en wilde niet opvallen. Hierbij speelt het
postulaat: ik ben er niet. Hetzelfde reageerde ze in de baarmoeder. Daarbij komt dat C moeite heeft met
spreken voor of in een groep. Haar moeder is drie dagen verlamd van schrik geweest door het brandje,
waarbij ze niet meer kon praten. Verder heeft ze van kindsaf aan al last van hoofdpijn: tijdens de stresservaring
voelt ze zich verward en raakt haar hoofd overbelast.
Het stressmoment past in het levensplan. Het is voor haar belangrijk vanaf de basis te beginnen: in de
baarmoeder verdwijnt ze en er blijft een lichtpuntje over. Haar levensopdracht is zichzelf laten zien en naar
buiten treden.
Enkele weken na de sessies is de grootste lading eraf bij het spreken voor een groep; het gevoel van onrust
is weg. Hoewel er nog spanning is, is het een grote verademing. Ze voelt zich krachtiger. Er is veel duidelijk
geworden, ook door het levensplan. C is verder gegaan met sessies over de verwarring en overbelasting in
haar hoofd.
Cliënt 6: man, 60 jaar
De moeder woonde tijdens haar zwangerschap samen met de vader van C in een huis, waar ook een
onbeheerste, emotionele vrouw woonde die het huiselijk leven ontregelde. De moeder van C was bang voor
haar.
Tijdens de prenatale fase
C is om zijn moeder heen als die merkt dat ze zwanger is. Ze is bang voor de vrouw die in hetzelfde huis
woont. De moeder is kwetsbaarder nu ze zwanger is en is bang voor een miskraam. Je wilt weer terug, maar je
kan niet terug, dat maakt mij angstig voor het onbekende. Is dat jouw angst of de angst van je moeder? Angst van
mijn moeder. C ervaart alleen maar een licht om de gestalte van zijn moeder. Vader is blij met de
zwangerschap, ook dan zweeft C er nog omheen. C gaat de foetus in als deze anderhalf tot twee maanden is.
Het is donker en er is een gevoel van desoriëntatie. Ervoor ervoer hij licht, warmte en acceptatie, maar in
de baarmoeder is hij bang voor wat er allemaal komen gaat in zijn eigen leven. Hij mist de ruimte die hij
hiervoor had. Hij wil eruit en bonst bijna op de deur als het ware. Bij vier maanden duikelt hij koppetje, hij
vindt een nieuw leven dan ook wel leuk en ontspannend;.
Stressmoment 1: C is zes maanden als de vrouw waar vader en moeder bij in huis wonen, bedreigingen
9