HOE DE FOETUS REAGEERT OP STRESS VAN DE MOEDER Hoe ...

Met stress kan ze moeilijk omgaan: ze vind het vreselijk, reden waarom ze er mee op zou willen houden.
Haar creativiteit is geblokkeerd, ze zit nooit in de fow.
Conclusies
Bij de doorwerking in dit leven is te zien, dat C ook vele angsten in dit leven heeft. Bij spanning zoals
presteren in een groep waar iedereen naar haar kijkt, giert het door haar keel en voelt ze druk op de hele
lijn van keel tot en met haar buik. Onzekerheid haalt haar uit haar kracht, hetzelfde gevoel komt in de
baarmoeder naar voren. Bovendien kan ze moeilijk omgaan met stress, een reden waarom ze ermee op zou
willen houden: ‘Het is teveel.’
Uit het levensplan blijkt C als opdracht te hebben met spanning te leren omgaan, zich te manifesteren en
confrontaties niet uit de weg te gaan, zodat ze meer in haar eigen kracht komt. Ze stribbelt tegen omdat ze
al die negatieve gevoelens moet gaan ervaren. De spanning begint al in de baarmoeder en is voor C zo hevig,
dat ze pas aan het einde van de zwangerschap in de foetus gaat.
Enkele weken na de sessies voelt ze meer warmte bij haar moeder. Heeft zich even depressief gevoeld, de
bodem was weggeslagen en het was behoorlijk donker. Het gaat nu een beter en haar relatie is hechter. Ik
voel mij steviger, ik sta anders in het leven. De basis was weg en die is er weer. De spanning is een stuk minder en
ze laat zich niet meer ondersneeuwen.
Cliënt 3: vrouw, 41 jaar
Haar moeder was ongehuwd zwanger geworden. Ze was op dat moment in het buitenland bij familie van de
vader van haar kind. Voor de buitenwereld trouwden ze, daarna ging moeder terug naar Nederland zonder
man en met een echtscheiding in het vooruitzicht.
Tijdens de prenatale fase
C vertelt dat ze twee maanden is als ze rond haar moeder zweeft en af en toe in het lichaam gaat. Ze is
drieënhalve maand als ze er voorgoed in gaat.
Stressmoment 1. De foetus is twee maanden oud als de moeder het tegen de vader vertelt. Deze wil er
niets mee te maken hebben. Voor C is dit verpletterend; ze ervaart een diepe eenzaamheid. Haar moeder is
wel blij met de zwangerschap, maar voelt zich verdrietig en is teleurgesteld. Er komt paniek, waardoor een
waas ontstaat. Ze weet niet wat ze moet doen: het kind alleen opvoeden met de schande die dit met zich
meebrengt? C voelt dat haar moeder stil wordt en ze voelt haar verdriet. Ik word ook stil. Mijn adem inhouden,
terugtrekken, echt letterlijk verstillen. Het is alsof je dood bent en drijft. Er gebeurt buiten je wel wat, maar je bent zo
afgescheiden. Daar heb je zelf geen invloed op. Verstilling. C neemt niets waar buiten de baarmoeder op dat
moment.
Die twijfel bezorgt de moeder hoofdpijn. De moeder denkt erover haar kind af te staan aan vrienden die
geen kinderen kunnen krijgen. C heeft voor deze moeder gekozen en is al twintig jaar om haar heen. Dit is
een schok voor haar, er is paniek en er komt een waas. De foetus verkrampt.
Ze ervaart zowel een lamgeslagen gevoel als een sterk gevoel. Ze heeft er geen grip op en voelt zich
afgewezen. Ze wil me niet en dan die sterke drang mijn best te doen dat ze me toch wel wil. Ze besluit vanaf twee
maanden af en toe in de foetus te gaan om zo de band te versterken.
Als de moeder besluit haar toch te houden is C een foetus van drie maanden en is ze blij en trots op haar
moeder. Ze ervaart meer ruimte en ze durft weer te ademen - lucht noemt ze het - en er is een beweging
naar buiten.
Stressmoment 2: De moeder moet weer naar Nederland terug. Geleidelijk groeit het gevoel bij C ik ben
schande. Er ontwikkelt zich een gevoel van schaamte bij haar moeder, vooral in Nederland. C is dan zes
maanden. C denkt dat daar een allergie begint. Die schaamte komt op me, wikkelt zich om mij heen. Dat doet
me aan een mummie denken. Ik kan er niet tegen (jeuk); van binnen is het puur en van buiten komt er iets, tast het
aan.
Dit geeft onrust. Er gebeurt van alles, maar ik kan het niet onder woorden brengen. Ze kan niet stil liggen, want
dan vreet het aan haar en tast haar puurheid aan. De schaamte van haar moeder ligt als een laagje bovenop
haar eigen schaamte.
Stressmoment 3. De
bevalling duurt lang en C zit vast. Ze is bang voor de toekomst: Aan de ene kant wil ik er
graag uit, aan de andere kant ben ik bang afgewezen te worden. Ze voelt weer dat ze haar adem in wil houden,
ze bedoelt hiermee de verstilling. Doen alsof ik er niet ben, wil niets voelen. Na het losknippen van de
navelstreng: daar word ik een stuk vrolijker van.
5