HOE DE FOETUS REAGEERT OP STRESS VAN DE MOEDER Hoe ...

Tijdens de prenatale fase
Er is stress in de hele zwangerschap. C Is om de moeder heen en niet in de baarmoeder. Het lijkt wel of zij
de baarmoeder niet in kan omdat er zoveel spanning is. Iemand naast haar zegt dat ze deze beperkende
ervaring mee moet maken. Als de moeder weet dat ze zwanger is, is er geen blijheid. C voelt druk op haar
hart, waarschijnlijk van de moeder. C gaat pas aan het eind van de zwangerschap in de baarmoeder. De
moeder maakt dan contact met haar en daardoor voelt C zich geraakt. Het is of ze het dan pas accepteert.
Maar C wil nog steeds niet. Ik vind het niet fjn daarbinnen, teveel spanning; ik voel ook geen warmte. Het lijkt wel
of ik niet geboren wil worden, voel veel weerstand, weet niet waar het mee te maken heeft. C barst in tranen uit.
Het lijkt wel of ik teveel ben, ik had niet moeten gaan. Ik had wat anders moeten kiezen. Ik weet dat mijn moeder
niet klaar was. Ze heeft teveel verdriet, en het gaat allemaal maar door. Het is allemaal teveel, ik had moeten
wachten. (C tintelt door haar hele lijf.) Lijkt of ik het wel wist, maar ze moest maar door, ze kan het allemaal niet
verwerken. Ik heb alles opgezogen. Het lijkt wel of ik dat weet voordat ik naar binnen ga, en dat ik het toch doe.
Voordat ze erin gaat, voelt ze zich wel goed. Ze is liever daar in de lichtwereld.
Lichamelijke reactie foetus: verharding, verkramping, drukkende pijn op de lijn keel, hart, buik. Ik ben gelijk al
geblokkeerd, ik begin geblokkeerd.
C is onrustig en kan niet stil liggen tijdens deze ervaring. C weet verder niet goed wat bij de moeder hoort.
De geboorte gaat soepel. Als ze uit de baarmoeder komt: het is gelijk al zoveel, ze ziet vooral zichzelf,
krampachtig met vuisten en vertrokken gezicht, ze huilt.
Als ik met C dit leven doorwerk, hopt ze van het ene beeld naar het andere. Als ik haar in een situatie wil
laten gaan, blijft ze op afstand kijken en denkt dat het metaforen zijn. We laten degene binnenkomen die
verantwoordelijk is voor al die beelden. Een oudere man met baard en een cowboyhoed komt binnen. De
man blijkt een geliefde uit een vorig leven. Als ze de liefde voelt die ze toen heeft gevoeld, is ze hevig
geëmotioneerd. Hij verongelukt als er iets instort. Zij gaat terug naar haar familie en die zorgt voor een
nieuwe echtgenoot. Hoewel deze man zorgzaam en goed voor haar is, blijft het voor haar donker. Ze springt
van de rotsen in ondiep water. Ze blijft in het verdriet hangen over het verlies van haar geliefde en neemt dit
mee bij haar overgang naar een volgend leven.
Als C bij haar moeder in het huidige leven komt, heeft deze nog verdriet om het verlies van haar moeder.
We gaan terug naar waar het allemaal teveel was. Ze komt in een ander vorig leven waar een vrouw
doodziek op bed ligt. Ze is als jong kind door haar ouders achtergelaten bij een vrouw (geen familie) die hier
geld voor heeft gekregen. Als ze vijftien jaar is, zoekt ze bescherming bij een oudere man die haar misbruikt.
Ze woont boven een café en laat zich door meer mannen gebruiken; ze zit in de prostitutie. Ze wordt
zwanger en probeert door stompen op haar buik een miskraam te forceren. De man haalt er een derde bij.
Met een stok halen ze de vrucht los. Hierna is het nooit meer goed gekomen. Ze verliest veel bloed en ze
raakt verslaafd aan de drank. Ze krijgt TBC en hiervoor slikt ze cocaïne, waar ze ook aan verslaafd raakt. Als
de man bij wie ze bescherming zocht, overlijdt, stort ze in en sterft na een lang ziekbed. Eerste gedachte uit
het lichaam is dat het lijden nog niet over is! Het blijft donker.
Levensplan
C stribbelt tegen. Ze vindt het vreselijk die negatieve gevoelens te ervaren, maar ze moet er doorheen. Toch
gaat ze vrijwillig, omdat ze ermee moet leren omgaan. Ik moet leren in mijn kracht te staan, me niet omver laten
lopen. Ik moet leren mij te manifesteren, confrontatie aangaan.
In vorige levens liet C mensen over zich heen lopen. Haar belangrijkste vermogen is inzicht om dit te zien. Ik
zie wat er mis is, en de kracht heb ik ook wel, nu moet ik alleen nog geloven dat ik het zelf kan omvormen, zodat de
dingen die ik doe echt vruchtbaar zijn.
Past wat in de baarmoeder gebeurt door de stress van je moeder, in het levensplan?
Ik moet leren los te laten, die spanning, moet leren kanaliseren, terwijl ik het probeer vast te houden. C zegt dat ze
dit van het begin af moet leren. Ik moet leren, ook al voel ik spanning, dat ik mijzelf goed kan blijven voelen, en dat
ik sterk moet blijven.
Doorwerking in het leven
Ze herkent de verkramping en spanning, dit is er haar hele leven geweest en is altijd op de voorgrond.
Tijdens het voorgesprek vertelt C over haar angsten: ze kan niet in haar kracht blijven, onzekerheid kan haar
uit haar kracht halen; ze kan het vernietigen met haar gedachten.
Ze kan hevig in paniek raken als er wat gebeurt. Ze herkent wat ze in de baarmoeder ook tegenkwam,
namelijk: iets dat ik niet wil, maar ik moet er doorheen.
Al moet ik presteren en iedereen kijkt naar mij, dat trek ik niet. C voelt dan druk op de hele lijn van keel tot en
met buik. En het giert ook door haar keel. In groepen ben ik slecht, het is teveel, moet bij mijzelf blijven.
4