HOE DE FOETUS REAGEERT OP STRESS VAN DE MOEDER Hoe ...

Levensplan
Haar opdracht is: confronteren en naar buiten treden. Als mensen mij onder de voet lopen moet ik ze
confronteren. Cliënte heeft een aaneenschakeling van vrouwelijke levens achter haar liggen waarin ze
onderdrukt werd en niet voor zichzelf opkwam.
Als ik naar een belangrijk vermogen vraag wat ze meeneemt uit vorige levens, antwoordt ze: ..dat ze zich
goed klein kan maken., kan voegen naar anderen.
Dat vind je een belangrijk vermogen? Ja, als je onderdanig moet zijn.
Op de vraag of de stress van de moeder in de baarmoeder in het levensplan past, antwoordt ze: Ja, want in
die baarmoeder ben ik teruggetrokken en de oppositie van deze pool is confronteren. Cliënte heeft zich al eerder
met deze moeder verbonden, maar is toen bij drieënhalve maand weggegaan. Dat werd de miskraam die
hierboven is genoemd. De moeder was paniekerig en het zou voor de cliënte een gecompliceerd leven
worden. Toch besluit ze terug te gaan … om angst te overwinnen en vanuit de essentie te kunnen leven; van
daaruit te groeien.
Doorwerking in het leven
Tijdens het voorgesprek antwoord C op de vraag: Is er iets in je leven dat je als een last of hinder ervaart?
Ik trek me terug, ga als een gewond dier mijn wonden likken. Daar is nog niet zoveel in veranderd, want dan moet ik
confronteren en dat durf ik nog niet. Het terugtrekken en stil houden overkomt haar voordat ze het in de
gaten heeft. Ze loopt met het idee: het móét wel lukken en ik móét lukken. Vroeger liep ze met een boog
om problemen heen. Hoewel ze weerbarstig kan zijn, ervaart ze in dit leven regelmatig dat ze er niets mee
te maken wil hebben. Na opkroppen kan een woedeaanval volgen en kan ze ook paniekerig zijn. Net als haar
moeder.
Ze had een dominante moeder en trouwde een dominante man met een dominante familie. Op weg om dit
te doorbreken, liep ze ook op haar werk tegen dominantie aan. Ik durfde niet te communiceren en hield me stil,
vrat het op. Dit keer werd het haar teveel en de cliënte is hiervoor in therapie gegaan. De psycholoog bood
haar geen uitkomst. Door regressietherapie is de cliënte bewuster in het leven komen te staan. Ik zit nu in
veel rustiger vaarwater.(!)
De cliënte is bang voor water. Ze heeft op vijfendertigjarige leeftijd tien zwemlessen genomen en is nog geen
stevige zwemmer; ze heeft liever een bodem onder haar voeten. Ze vond het frappant dat ze op een vlot op
zee terechtkwam, terwijl haar moeder in het roeibootje zo’n angstige ervaring had.
C heeft veel te maken gehad met dominante personen in dit leven. In een nagesprek vertelde ze dat ze een
vorig leven kent als slavenhandelaar.
Conclusies
Het heeft mijn leven bepaald, nooit aan carrière gedacht, want terugtrekken, stil zitten en afwachten. Pas op latere
leeftijd ontdekte ze dat ze keuzes had en zette door om toch wat in het leven te bereiken. De reactie in de
baarmoeder speelt continu en dit automatisme is een grote last. Verder kan ze paniekerig reageren, wat haar
moeder in het bootje ook deed. Van het postulaat: ‘het móét wel lukken en ik móét lukken’ heeft ze haar hele
leven last gehad. (Nu door sessies niet meer.)
Wat bij het levensplan als opdracht naar voren komt is het tegenovergestelde van wat de cliënte steeds
doet, namelijk terugtrekken, terwijl de opdracht is: confronteren.
Enkele weken na de sessies voelt ze zich sterk en staat steviger in het leven. Komt beter voor zichzelf op. Ze
is niet meer zo serieus en angstig. Het levensplan heeft inzicht gebracht. Ze heeft door de sessies ontdekt
hoe ze lang op de fow van haar moeder meeging.
Cliënt 2: vrouw, 46 jaar
Cliënte is het negende kind. De eerstvolgende oudere broer van cliënte, was net geboren toen haar oma -
de moeder van haar moeder- overleed. Omdat haar moeder nog in het kraambed lag, kon ze hier niet naar
toe. Dit heeft haar veel verdriet gedaan en de moeder heeft dit verdriet lang bij zich gehouden, ook tijdens
de zwangerschap van C. C heeft baarmoederhalskanker gehad, en tijdens een zwangerschap vond men een
cyste bij haar eileider. Met 15 jaar is ze van huis weggelopen, had verkeerde vriendjes, dronk veel bier en
alcohol. Haar moeder gaf haar geen vertrouwen en haar vader keek alleen maar toe. Tijdens het voorgesprek
was te voelen dat C hier nog steeds niet wil zijn. Ze is zwaarmoedig en maakt een ongelukkige indruk, maar
toch heeft ze kracht door te gaan.
3