HOE DE FOETUS REAGEERT OP STRESS VAN DE MOEDER Hoe ...

onverwachts en houdt graag de controle. Ze kan niet tegen beperkingen.
Ze voelt zich van jongsaf aan een buitenbeentje, houdt afstand omdat mensen haar niet begrijpen, wat
problemen in de buitenwereld geeft. Ze voelt dit als benauwenis en durft niet ‘open te gaan’. Ze voelt
onmacht - wat ze als een tekortkoming van haarzelf ervaart - omdat ze de juiste woorden niet vindt. C
vertelt dat er laatst iets voorviel waardoor ze letterlijk in een cirkel wegkroop. Ik trok echt mijn benen op en
legde mijn hoofd erop, maakte mij rond. Ze verkrampte in haar buik. Ze kon haar manier van denken niet
duidelijk maken. Ze loopt altijd aan de rand van de groep, nooit in de groep. Ze beschermt haar voorkant,
omdat ze zo het gevoel heeft dat ze haar emoties afschermt, zodat men haar niet kan raken
Conclusies
De reactie van C in de baarmoeder heeft duidelijk doorgewerkt in het leven. C heeft van jongs af aan
problemen met haar ademhaling. C beschermt bij moeilijke situaties haar voorkant, net als in de baarmoeder.
Ze voelt zich een buitenbeentje; in de baarmoeder weet ze niet of ze wel welkom is. Uit de sessies die ik
met haar heb gedaan, bleek dat ze nog steeds moeilijk met haar emoties om gaat. Ze houdt graag alles onder
controle. In de baarmoeder wil C de paniek van de moeder niet voelen en ze bouwt een schild van rood
licht om zich heen. In het vorig leven verdwijnt ze in de zee. Als je het als een metafoor bekijkt: de zee staat
voor het onbewuste en C wil niet wil weten wie ze is (onbelichaamd) en wie daar nog ligt. Er kwamen ook
postulaten naar boven tijdens de sessie naar het vorig leven: ik voldoe niet aan de verwachtingen en ik ben niet
goed genoeg. Het gaat mis, de eerste woorden die C opving, met daarna het geschud aan haar, kunnen deze
postulaten hebben geactualiseerd.
In het levensplan hoorde dat C dit in de baarmoeder meemaakte. Dit verbond haar en legde de basis van
haar ademhalingsproblemen, zodat ze leert de uitwisseling tussen binnen en buiten te hanteren.
Enkele weken na de sessies heeft ze meer rust. Er worden dingen duidelijker, waardoor er nieuwe vragen
opkomen. Met haar schouder gaat het beter. Ze had de hele middag in de tuin gewerkt zonder last. In
gesprekken neemt ze nu het woord, waar ze eerst alleen maar luisterde vanwege angst wat te zeggen. Ze
was in een groep en zette zichzelf niet aan de kant.
Samenvatting van het incarnatieproces
C1: In onbelichaamde toestand ervaart ze zich als een stofje. Er is geen ervaring van overleg. Ze gaat
vrijwillig. Voordat ze zich verbindt bij drie á vier maanden is ze om de moeder heen. Dit is niet meteen na de
conceptie, ze komt wat later. Bij vijfenhalve maand bij de stress-ervaring van de moeder, wil ze eruit, maar
dat gaat niet meer.
C2 ervaart zichzelf als licht in licht en ruimte. Ze stribbelt tegen omdat ze angst heeft, er is vaag iemand bij
haar aanwezig. Ze gaat vrijwillig. Vanwege de spanning bij haar moeder vindt ze het niet fjn in de
baarmoeder. Ze is om de moeder heen en gaat ze er pas aan het eind van de zwangerschap, bij negen
maanden, defnitief in.
C3: Er is overleg met een oudere man. Ze zweeft langzaam naar haar moeder, en voelt ze zich vrij, los en
optimistisch. Vanaf twee maanden gaat ze er af en toe in, dit doet ze om de band met haar moeder te
versterken, omdat haar moeder erover denkt haar kind af te staan bij de geboorte. Ze verbindt zich
defnitief met drieënhalve maand. Daarvoor is ze rond haar moeder. Bij haar geboorte krijgt ze een duwtje
tussen haar schouderbladen, met de mededeling dat ze het toch moet doen.
C4 ervaart een blauwgroene licht-omgeving. Er is geen overleg en ze gaat vrijwillig. Ze verbindt zich bij zes
weken. Zweeft daarna in een grote donkere ruimte waarin zij zelf klein is. Is ook om de moeder heen en bij
acht maanden defnitief verbonden.
C5 ervaart een heerlijk relaxte omgeving. De aarde voelt zwaar en ze heeft daarom geen zin. Als ze haar
levensplan heeft gehoord van haar hogere zelf gaat ze vrijwillig, ze wil dan zelfs graag. Ze maakt contact met
de foetus bij zes weken. Dit doet ze op afstand; ze verzegelt haar plek. Ze is dan wel verbonden, maar kan
nog overal naartoe en ervaart zich één met de ruimte. Bij drie maanden gaat ze er voor het eerst in. Bij
tweeëntwintig weken verbindt ze zich defnitief.
C6 ervaart licht, vooral in combinatie met kleuren, een warme gloed overheerst. Hij ziet er tegenop te
incarneren. Hij ervaart dat zijn kern als een bolletje in de handen ligt van een oervader die met hem het
levensplan doorspreekt. Deze oervader geeft vertrouwen en daarna gaat hij vrijwillig. Hij is om de moeder
als zij iemand vertelt dat ze zwanger is; ze is innerlijk strak. Daarom wil hij terug, maar dat kan niet meer. Bij
anderhalf á twee maanden is hij in de foetus en kan er niet meer uit. Het is donker en hij voelt zich
gedesoriënteerd.
16