HOE DE FOETUS REAGEERT OP STRESS VAN DE MOEDER Hoe ...

C voelt dat ze te snel is geïncarneerd. Ik ben in paniek gestorven en ik wilde zo snel mogelijk weer leven, leven,
leven, doorgaan. Als handicap neemt ze haar eigen angst voor een te vroege dood mee, zodat ze niet kan
doen waarvoor ze komt, namelijk leven en ervaren. C vertelt dat ze nu in een sterk lijf zit. Haar moeder is
97 en haar vader 80 jaar geworden.
Doorwerking in het leven
C heeft in dit leven een behoorlijke onberedeneerde angst: bang voor mensen in uniform en angst voor het
onbekende. Was als kind niet gelukkig; ze voelde zich niet prettig binnenshuis, alleen buiten vond ze het
prettig, terwijl ze toch normale, goede ouders had. Toch zegt C ook, dat er als kind een afstand was tussen
haar en de moeder. Voor C was ze groot, statig en koud waardoor C bang voor haar was. Voor de moeder
was het denken belangrijk (tijdens de sessie in de baarmoeder zegt C dat er geen gevoel is, geen verdriet,
geen vreugde, niets).
Tijdens het voorgesprek zegt ik voel me klein en ik gedraag me groot, ik laat het niet merken hoe ik mij voel,
absoluut niet, want dat is niet veilig, te laten zien wie je bent.
In sommige situaties ziet C de toekomst als een zwart gat, waar ze niet in wil, daardoor staat ze stil en is er
geen toekomst.
Haar hele leven draagt ze de twijfel mee of ze het wel goed doet, of ze het al dan niet kan.
Op stressmomenten waarbij ze moet presteren reageert ze verlamd, met een black-out.
Verder bij angst wat ook verlammend werkt, staat ze stokstijf en kan zich niet meer bewegen, veroorzaakt
door woorden die gezegd zijn. C gaat hierbij ook iets achteruit.
C heeft een soort overlevingsdrang en optimisme, wat ze van haar moeder ook kent. ‘Niet klagen maar
dragen’ is een van vele typerende uitdrukkingen waar C mee is opgevoed, waardoor tevens haar emoties
ondergesneeuwd zijn geraakt.
Ik worstel en kom boven. Zo redeneerde haar moeder ook altijd.
Conclusies
C heeft veel angst gekend in haar leven. Wanneer C angstig wordt, reageert ze in het leven met achteruit
gaan; in de baarmoeder drukte ze zich naar achteren.
De postulaten: ‘ik zit vast, ik kan niet verder’; C stagneert in heftige situaties er is dan een zwart gat zonder
toekomstvisie.
Verder duikt ze in de baarmoeder omdat ze wil leven, maar gedurende de hele zwangerschap is er spanning
en zonder levensplan bovendien, is er weinig toekomstvisie.
Het levensplan: C ervaarde dat ze geen levensplan had gemaakt. Wel is duidelijk dat C komt om te leven en
te ervaren. Haar moeder heeft een grote levensdrang en optimisme: duikt de baarmoeder in!
Ze heeft in de baarmoeder al veel spanning meegemaakt en dat heeft zich doorgezet in dit leven, wat ook de
nodige ervaringen voor haar heeft opgeleverd.
Enkele weken na de sessie
Deze sessies bevestigden wederom dat het goed is vanuit de andere dimensie, de wereld van het licht, met
problemen te gaan, en niet vanuit dit aardse leven. Ze heeft het gevoel dat ze de eerste jaren overleefd heeft
en nu leeft ze!
Cliënt 8: vrouw, 61 jaar
De moeder van cliënte 8 was gehuwd en samen met haar man had ze drie kinderen. In de Tweede
Wereldoorlog waren er Duitsers in hun huis gestationeerd. De moeder vond dit wel gezellig, want ze sprak
vloeiend Duits, omdat ze een periode in Duitsland had gewoond. C heeft ontdekt dat haar moeder verliefd
is geworden op een Duitse offcier, die daar in huis was. Ze kreeg een kind van hem en vermoedelijk is haar
vader hier achter gekomen. De moeder raakte daarna opnieuw zwanger van haar man, en het kind wat
daaruit werd geboren is cliënte 8. Ze werd ruim een jaar na de Tweede Wereldoorlog geboren.
Tijdens de prenatale fase
Zowel haar vader als moeder zijn blij dat er een kind op komst is en dat voelt prettig voor C Bij drie
maanden gaat C de foetus in: het voelt beperkt.
Stressmoment 1:
Bij vijf maanden: De moeder wil met deze zwangerschap iets recht zetten, waartoe ze zich enigszins
12