HOE DE FOETUS REAGEERT OP STRESS VAN DE MOEDER Hoe ...

fuisteren tegen de moeder van C van achter de schuifdeuren. Moeder is doodsbang, gaat door met werken
en probeert haar angst meester te worden. De foetus is ook bang, trekt nek en schouders bij elkaar en trekt
knieën op, maakt zich kleiner en durft niet meer te bewegen. En dan ben ik er even niet, ik zie even niet wat er
om mij heen gebeurt, anders moet ik iets.
Stressmoment 2: Als C zeven tot acht maanden is, komt er van het adres van de vrouw: ik zal je vermoorden
en je kind ook. De vrouw heeft dit zo niet gezegd, maar het is de angst van de moeder. Hierbij krimpt C ook
in elkaar en verstijft. C voelt de spanning van een strakke baarmoeder, beweegt minder, houdt zich stil en
klein, maar het is niet zo heftig als de vorige keren waarbij die vrouw een rol speelt. Als zijn vader thuis is, is
het meestal weg. Bij de geboorte voelt C de spanning van de baarmoeder het meest, maar ondanks dat de
moeder er tegenop ziet, geeft dit haar geen stress: ze kan dit wel aan.
De buitenwereld is hard en ik voldoe niet. Daarbij komen we in een vorig leven van C bij een vrouw van
vijfentwintig jaar die geslagen wordt door een aantal mannen. Ze groeit op in grote armoede waar ze niet
mag huilen, want dan wordt ze geslagen door vader. Vader is een smokkelaar en moeder is een prostituée.
Ze wordt vanaf haar twaalfde seksueel misbruikt door haar vader in zijn dronkenschap. Op zestienjarige
leeftijd ook door andere mannen op uitnodiging van haar vader die hier geld voor vangt. Er is een
zwangerschap geweest, maar die loopt uit op een miskraam bij drie maanden.
Vader doodt moeder, die was weggelopen. Zij wist teveel over zijn criminele bestaan en hij was bang dat zij
hem zou verraden. Hij wordt opgepakt en opgehangen. De dochter gaat door als prostituée, ze heeft geen
toekomst en moet zichzelf in leven houden. Als vijfentwintigjarige wordt zij verkracht door een aantal
mannen, met veel geweld, omdat ze geen zin had hen te bevredigen. Ze laten C bewusteloos achter en
steken het huis in brand; C sterft. Laatste gedachte: dit nooit meer! In dit leven herkent C dit, dan is hij
ongenaakbaar en niet meer te bereiken. Hij zit dan in zijn hoofd te schaken, waarbij hij in zijn eigen
denkbeeldige toren zit, die is opgebouwd uit verdedigingsmechanismen. Bovenin zegt hij dan wat hij ervan
vindt en klapt daarna de ramen dicht. C ziet overeenkomsten. De grootste overeenkomst is dat ik niet voldoe,
dat ik niet meetel, niet belangrijk ben, niets voorstel.
Levensplan
Het levensplan heeft te maken met liefde, speelsheid, plezier en contact maken.
Hij is nieuwsgierig, maar ook nog bang. Achter hem is het licht en voor hem is het donker. C heeft in vorige
levens zoveel angst opgedaan zodat hij weinig zelfvertrouwen heeft. Zijn voornaamste handicap is angst en
wantrouwen. Voornaamste vermogen is humor, relativering en doorgaan. Verder een grote levenslust en
nieuwsgierigheid. De bedoeling is dat ik mijn eigen angst kan loslaten. C wil nu echt uit die angst komen. Hij
heeft deze moeder gekozen omdat zij de angst groter maakt en deze vader omdat die moeite heeft zichzelf
neer te zetten. C krijgt daardoor geen steun van hem, hij moet het zelf doen en dat geeft veel kracht. C zegt
dat het zijn kracht ten goede komt dat hij het in de baarmoeder al meemaakt, omdat hij ingeperkt moet
worden, anders komt hij er niet uit. Ik moet er tegenin, tegen die angst. In vorige levens heb ik mij niet verzet, ik
moet niet weer in dat patroon dat het me neerdrukt en daarom moet ik het bij de baarmoeder al ingedrukt worden,
zodat ik tegelijk met die angst - daar neem ik een stuk van over - ook het verzet krijg, zodat ik eruit kan komen en
het van mij af kan schoppen. C krijgt daardoor later die spirit en die vechtlust.
Het heeft ook iets te maken met loskomen van mijn moeder, ze klampt zich vast. Ik ben de enige van de negen
kinderen die door heeft dat het niet klopt wat ze doet. C heeft het voor het hele gezin open moeten wrikken;
het zijn allemaal van die angsthazen.
Doorwerking in het leven
Van de postulaten: de buitenwereld is hard en ik voldoe niet heeft C in het leven last en reageert dan net zo als
in de baarmoeder. En dan ben ik er even niets. C heeft daarbij een lichamelijke reactie zoals in de baarmoeder.
Hij voelt zich een buitenstaander. Alsof ik het punt waar ik contact maak niet over durf. In het voorgesprek
komt naar voren dat hij bang is te gaan staan voor wat hij voelt. Hij houdt dingen vast. Ik ben een control
freak.
C vertelt dat hij veel creativiteit in zich heeft en op zoek is iets neer te zetten, maar als hij wat wil laten zien
is hij ook bang gekwetst te worden, af te gaan. Er loopt een rode draad door mijn leven van gigantische angst. Hij
reageert heftig op kritiek, dit bedreigt zijn eigenwaarde. Bij stress heeft hij het gevoel alsof er een steen op
zijn maag ligt. Omgaan met emoties vindt hij moeilijk.
Conclusies
De doorwerking in het leven van wat in de baarmoeder gebeurd is, is het patroon van de angst; zijn moeder
die ook angst heeft tijdens de zwangerschap voor de emotionele, onberekenbare vrouw in hetzelfde huis. Als
10