Dorpsbewoners en beleid vinden elkaar - Samenlevingsopbouw

Maatwerk!!
o Dorpen verschillen, de context en noden verschillen.
o De mensen in de dorpen verschillen: hun vragen verschillen, maar ook de competenties en
ervaringen. Participatie is immers ook werken met competenties van mensen, met de
ervaringen van de bewoners en burgers, met de spontane inzet van die bewoners.
o Thema’s verschillen: over sommige thema’s hebben mensen veel te zeggen, over andere is
dat niet mogelijk.
o Politici en bestuurlijke organisatie verschillen qua cultuur, structuur, procedures, processen,
houding, …
Dit betekent ook dat participatie altijd opnieuw in te vullen valt en herbekeken moet worden.
Burgemeester Awouters van Borgloon: “De RIMO-opbouwwerkers zijn erin geslaagd bewoners te
vinden die zich willen inzetten voor hun dorp. Zij hebben bovendien mee een systeem ontwikkeld
waardoor de dorpen kunnen communiceren met het beleid. Vroeger was er een gevoel van
onbehagen. De mensen voelden zich niet serieus genomen. Dat negatieve gevoel is nu weg. De
bewoners begrijpen nu ook beter dat niet alles zomaar kan.”
Instrumenten voor een participatief beleid: een principiële invulling houdt niet alleen een
‘andere kijk’ in, maar ook een ‘anders organiseren’. Participatie is ingebed in een beleidsproces en
is een dynamisch gebeuren. Hiertoe kunnen een aantal instrumenten ingezet worden:
o Een waaier aan participatiemethoden (differentiële participatie). Immers, niet iedereen
participeert op dezelfde manier. Verschillende methoden laten verschillende soorten mensen
toe aan het participatieproces deel te nemen: bewonersoverleg, enquête, paneldiscussie,
adviesraden, hoorzittingen, geregeld overleg met bewonerskernen, feesten waarbij naar
meningen gevraagd wordt, een dorpswandeling waarbij knelpunten worden aangeduid, ...
Vormen van ‘praten’, maar ook van ‘doen’. Het is hierbij belangrijk dat bekwame
contactpersonen en procesbegeleiders van participatieprocessen kunnen ingeschakeld
worden in de verschillende fasen van beleidsvorming.
o Een participatieve begroting, bv. via een wijkbudget of via dorpsprojecten.
o Ondersteuning door experts. Sommige groepen bewoners vragen ondersteuning om hun
participatie waar te maken. Instanties zoals samenlevingsopbouw kunnen deze verzorgen.
RIMO-opbouwwerker Chantal: “Met de werkgroepen maakten we dossiertjes op en gingen die dan
samen met een groepje bewoners bespreken met de bevoegde schepen en de ambtenaar. We
praatten alleen over algemene problemen en niet over privé problemen. Stilaan werden we au
sérieux genomen. Door onze aanpak boekten we af en toe kleine successen en verbeterde de
relatie met het beleid. De werkgroep veiligheid is een goed voorbeeld. De groep deed samen met
de wijkagent een rondgang door het dorp en maakte foto’s van de knelpunten. Daarop volgde een
overleg met de bevoegde schepen over het mobiliteitsplan. Het stadsbestuur erkende de
stoorpunten en heeft alvast een snelheidsbeperking toegezegd. De schepen en de ambtenaar
zagen dat we er ons werk van hadden gemaakt. Ze waren enthousiast. Vanaf toen is het tij
gekeerd.”
Actieve bewoner Louis Vrancken uit Haren-Bommershoven: “Het is hoog tijd dat de bewonerskern
een eigen bestuur heeft. We moeten weten wie de kar gaat trekken. We hebben al twee
woordvoerders voor het dorp. Zij doen de meldingen naar de gemeente via e-mail naar ambtenaar
Ingrid Vanhees. Dat is onze vaste contactpersoon. Als die mail niets uithaalt, dan gaan we met
een delegatie naar de schepen. We hopen dat RIMO ons nog een tijdje kan blijven ondersteunen.”
Dorpsbewoners en beleid vinden elkaar 37