Dorpsbewoners en beleid vinden elkaar - Samenlevingsopbouw

Deze principiële participatie houdt een aantal voorwaarden in voor de praktijk:
Communicatie en open dialoog: Veel aandacht moet gaan naar communicatie en open dialoog.
Hierbij wordt ruimte gegeven aan tegengestelde opvattingen zodat men kan spreken van een
betekenisvolle en ingrijpende interactie. 24 Men ontwikkelt samen visies, meningen. Het is een
duidelijk tweerichtingsgesprek. Kwaliteitsvolle participatie heeft immers veel te maken met de
kwaliteit van de communicatie: is die eerlijk, open, tijdig, correct? Men spreekt in dat geval ook
over ‘intelligente participatie’. Wordt er geluisterd naar elkaar? Heeft elkeen niet meteen een
antwoord klaar, maar kan men echt luisteren naar de argumentatie van de ander?
RIMO-opbouwwerker Greetje: ”De communicatie zit nu echt goed. Nu pakken we de telefoon en
bellen naar de burgemeester. Als we naar hem toe gaan dan zien we een big smile. Dat was
vroeger ondenkbaar. De burgemeester is zelfs een hele dag met ons mee geweest naar Mechelen
om een bezoek te brengen aan de dorpsraden daar. Hij wil dit concept toepassen in Borgloon. We
hebben ondertussen al 12 bewoners voor onze dorpsraad. Wij zijn zogenaamd de voorlopers voor
de gemeente. Zo zal het dorp een communicatiekanaal hebben als het opbouwwerk er niet meer
is. Er is nog werk aan de winkel wat de houding van de bewoners betreft. Ze moeten leren om hun
individueel belang ondergeschikt te maken aan het algemeen belang. Zo hopen we stilaan te
komen tot een participatief beleid waarbij het gemeentebestuur nog meer rekening houdt met de
inbreng van bewoners.”
Daadwerkelijke erkenning van de participatie door het beleid: het is belangrijk dat lokale
besturen die kiezen voor participatie, kunnen aantonen dat de participatie gevaloriseerd zal
worden. Zulke besturen nemen de voorstellen en de knelpunten die de bewoners aandragen
ernstig en behandelen en onderzoeken deze als dusdanig. Ze doen iets met de uitkomst van het
participatieproces en bespreken dit in open dialoog. De gemeente koppelt altijd terug naar de
bewoners. Ook wanneer het antwoord negatief is wordt dit uitgelegd. Indien dit niet gebeurt,
geraken de bewoners ontgoocheld. Ze beoordelen dit dan immers als onverschilligheid van het
beleid. Het gevolg is dat bewoners afhaken of in de toekomst van participatie afzien.
RIMO-opbouwwerker Greetjel: “Als de mensen uitleg krijgen over de procedures en over waarom
sommige voorstellen niet uitvoerbaar zijn of lang duren, dan groeit er begrip.”
Burgemeester Awouters: “De RIMO-opbouwwerkers en de stad waren het niet altijd met elkaar
eens. Maar samen hebben we altijd naar oplossingen gezocht in het belang van de lokale
bevolking.”
Actieve bewoner Willy Dermont uit Haren-Bommershoven: “De hoorzittingen die hier vroeger
doorgingen waren vechtzittingen. De mensen waren heel verbitterd. De dorpsraad is kapot gegaan
omdat ze niets klaar kreeg. Er was een totale demotivatie. Nu krijgen we zelfs inspraak voor de
herinrichting van de oude tramstatie. Dat was vroeger ondenkbaar. We worden ook altijd goed
ontvangen op het stadhuis”
Louis Vrancken: “De burgemeester is nu heel ontvankelijk, maar we moeten blijven aan zijn mouw
trekken hoor!”
24 De Rynck, F. & Dezeure, K. (2009) Burgerparticipatie in Vlaamse steden. Naar een innoverend
participatiebeleid. Het verslag van de commissie Keulen. Brugge, Uitgeverij Vandenbroele.
Dorpsbewoners en beleid vinden elkaar 36