LJeerlijk- f Jeden - Historische Vereniging Heemstede-Bennebroek

slotte niet meer kon lezen. In die periode las zij hem voor én dicteerde
hij haar uit het hoofd de teksten. Hoeveel moeite hij hiermee had blijkt
wel uit een brief, gedateerd 6 mei 1949, waarin hij aan een vriend
schreef: "Als ik nog maar wat kon lezen, zou ik zeker voortgaan met
werken. Maar nu is het bijna onmogelijk. Mijn oud hoofd kan het
voorgelezene slecht vasthouden, hoe langer hoe minder kan ik een
samenvatting vormen."
Zijn laatste werk, over Marguerite-Marie Alacoque, is voor hem zeer
inspannend geweest. Aanvankelijk kon hij zijn bronnen nog lezen
maar spoedig moest, zoals reeds vermeld, alles worden voorgelezen.
Dan zonderde hij zich af om in stilte en rust de voorgelezen tekst te
overwegen. Het heeft vele jaren geduurd voordat dit werk gepubliceerd
kon worden. In 1941 was de tekst van het eerste hoofdstuk gereed. In
de daarop volgende oorlogsjaren arbeidde Emile moeizaam aan de
volgende hoofdstukken. In augustus 1945 schreef hij: "Ik kan het niet
meer, hoe gaarne ik het boekje ook
afgemaakt zoude hebben. Misschien
kan het stuk dat klaar is later als
fragment in een tijdschrift geplaatst
worden. Het zou een ander kunnen
aansporen tot een biografie van de
grote heilige zuster." Pas in 1949 is
f«A«5 terris?
het door Paul Brand uitgegeven.
Na het boek over Marguerite Marie
Alacoque begon Emile aan de levensbeschrijving
van Catherine Labouré. Dit
werk is nooit voltooid want op 16 april
1951 overleed Emile Erens. Opmerkelijk
is dat 16 april de feestdag is van
Sint Benoît Labre; de heilige aan wie
LTHIE £RtfiS
zijn eerste hagiografie was gewijd. Gedenksteen geboortehuis in
Schaesberg
Tot slot
Ruim een jaar later, op 16 september 1952, is in de gevel van hun
geboortehuis 'Huis de Kamp' een eenvoudige gedenksteen onthuld ter
herinnering aan Emile en zijn broer Frans. Onder de genodigden
bevond zich Godfried Bomans, die bij deze gelegenheid een toespraak
hield waarin hij onder andere memoreerde: "Deze mensen die nooit
de roem hebben gezocht zullen wellicht over vijftig jaar aanzienlijk
gestegen zijn in de achting van Nederland."
185